YASAK DOKUNUŞ +18

11. UYUYALIM HARRY

Selam!

Nasılsınız?

Özlediniz mi Nic ve Harry arasındaki karmaşık ilişkiyi okumayı?

Özlediyseniz burada olmaya devam edeceğim!

Wattpad Türkiye'de yasaklandığı için elimde birikmiş olan bölümleri de paylaşmak hiç içimden gelmedi ama okur, yorum yapar, beğenirseniz kısacası varlığınızı belli ederseniz hep burada olurum. Şimdiden iyi okumalar. Bu bölüm biraz geçmiş hakkında fikir sahibi olma bölümü.

Öpüldünüz!

                                  -

                        BÖLÜM 11
               UYUYALIM HARRY.

“Bu hep böyle mi olacak?”

Owen, Nicola'nın yanaklarına düşen saçları elinin tersiyle Nicola'nın kulağının arkasına itip dudaklarını tekrar Nicola'nın dudaklarına bastırdı.

Uzun soluklu öpücüğünün ardında Nicola “Ne hep böyle mi olacak?” dedi gülümseyerek. Owen bu sefer ellerini Nicola'nın açık elbisesinin üzerinde gezdirip göğüslerinin olduğu yerde durdu. Oradaki çürükler hâlâ geçmiş değildi. Dudakları bu sefer o çürükleri bulduğunda Nicola istemsiz nefesini tuttu. Bunu beklemiyordu.

Owen başını kaldırıp Nicola'ya baktığında onun bu hâline güldü. Nicola'yı etkilemek hep hoşuna gitmişti şimdi de öyleydi.

“Biz seninle birlikte vakit geçireceğiz, birlikte olacağız sonra da ben seni eve bırakacağım, bu durum hep böyle mi devam edecek?”

Nicola, Owen'in kucağından kayıp yan tarafına oturduğunda “Evet,” dedi ve göz kırptı. Şu an için doğru olan buydu. Daha bugün Adam'ın evinden eşyalarını almıştı ve bir başkasına taşınmaya hiç niyeti yoktu.

Owen yanlış bir şey söylediğini fark ettiğinde durumu toparlamaya çalışsa da önce davranan başka biri olmuştu.

Adam.

Nicola üzerindeki bakışlara doğru döndüğünde onu onlara uzakta bir bar taburesinde otururken görmüştü. Bakışlarında öfke yoktu, nefret yoktu ama bir şey vardı ve Nicola bunun ismini koyamamıştı.

“Korkuyor musun?”

Owen'in sorusuyla Nicola ona döndü. Başını olumsuz anlamda sağa sola sallayıp “Hayır,” dedi kısaca daha sonra Owen'e “Ben Adam'la son kez konuşup geleceğim,” diyerek onun bir şey söylemesine fırsat vermeden Adam'a doğru yürüdü.

Adam'a adım attıkça onun söylediği sözler geliyordu aklına. Yaptığı yakıştırmalar, canını acıtan ne varsa ama Nicola bunları bir kenara çekti. Onun yanındaki tabureye oturduğunda Adam yüzünü önüne eğdi.

“Adam?”

Başını kaldırmadan bakışlarını Nicola'yla buluşturduğunda Nicola, “Teşekkür ederim,” dedi ve devam etti.

“Ben hiçbir şeyi unutmadım, hiçbir şeyi de unutmam. Bütün kötülükleri canlı tuttuğum gibi iyilikleri de tutarım. Evinde kaldım, o süreçte benimle çok ilgilendin bu yüzden teşekkür ederim. Kendine dikkat et.”

Adam, dolu gözlerini Nicola'nın yeşil gözlerinden ayırmadan “Ben de teşekkür ederim. O altı ayda en azından ilk dört ay bana ailenin ne demek olduğunu öğrettin. Bana bir ailem varmış gibi hissettirdin. Sonunun böyle olmasını hiç istemezdim ama ben bunu hak ettim,” dedi ve bar tezgahının üzerinden Nicola'nın elini tuttu.