YASAK DOKUNUŞ +18

10. MED CEZİR

Selam ballarımm. Nasılsınız? Uzun zaman oldu bölüm atmayalım ama hâlâ verdiğim sözü hatırlıyorum. Eğer buradaysanız buradayım hem de her pazartesi...

Bu süreç benim için çok yorucu geçti o yüzden inanın bölüm yazmaya vaktim yoktu. Kpss, kendi derslerim, sınavlarım derken gerçekten yıprandım. Onun dışında beni sakinleşiren yer burası, bundan eminim ve sizi gerçekten özledim.

Her neyse yorumlarda sizinle sohbet etmeyi çok seviyorum. Mutlaka yorumlarda buluşalım malumunuz Wattpad'in mesaj bölümü gitti. :(

~Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınn ❤️‍🔥

-
BÖLÜM 10
MED CEZİR

Çok eskiden kalmış bir müzik gibi etrafa yayılan, yayıldığı yerde hüzün bırakan bir cümleydi Harry'nin dudaklarından dökülenler.

Geçmişten... Geçmişten bir güne aitti bu hüzünlü sözler sonrası ise kocaman bir hayalkırıklığı.

Nicola en son bu cümleyi Harry'nin babası öldüğünde duymuştu. En son o gün Harry annesinin karşısında böyle dik durmuştu ama her şey altı ay önceki defileye kadar sürmüştü.

Nicola o günlere dönerken, gözlerine buğulu bir his düştü. O günde kendisi gitmemişti, gitmeye mecbur bırakılmıştı. Zaten o hiç... O hiç Harry'nin yanından gitmek istemiyordu ki onun güvenli limanıydı o.

Harry, gözlerini annesinden çekip Nicola'yla buluşturduğunda onun bakışlarında yakaladığı şeyin adını biliyordu. Hüzündü.

Nerede yanlış yaptığını anlamaya çalıştı, başaramadı. Tekrar bakışlarını annesine çevirdi ve sakin ama sert bir ses tonuyla "Başka söylemek istediğin bir şey yoksa çıkalım mı anne?" dedi. Olivia, Nicola'ya ters bir bakış atmış olsa bile Nicola'nın gözleri bunu görmemişti çünkü bakışlarının odağındaki kişi Harry'di.

Olivia, topuklukları üzerinden kapıya doğru dönüp yürüdü. Harry ise bir süre gözlerini tekrar Nicola'ya çevirdi ve Nicola'ya yaklaşıp "Özür dilerim," dedi fısıltıyla.

Nicola, bu cümleyle gözlerini kapatıp Harry'nin yanından geçmesini bekledi. Bekledi bekledi ama Harry, Nicola gözlerini açana kadar hareket etmedi.

Nicola gözlerini onunla buluşturduğunda ise Harry, orada yumuşak bir dalga aradı. O dalgaya tutunmak, gerçekten içindekileri söylemek için.

"Şu an ne yaptığımı bilmiyorum ama gözlerinde gördüğüm seni üzmüş olmam. Bunu nasıl yaptım hiçbir fikrim yok. Sadece istediğim şey üzülmemen."

Nicola yalnızca başını sallayıp yanından ayrılarak odasına çıkan merdivenlere yöneldi. İçinde bir ateş vardı. O öyle güçlüydü ki onunla bütün bir ormanı yakabilir, yanan ormanı saatlerce izleyebilirdi. O ise bunu yapmadı. Kaçtı. Yine her zamanki gibi kaçan taraf oldu.

Telefonu eline aldı ve rehberdeki isimlerde bir süre göz gezdirdi ve parmakları Adam'ın üzerinde durdu. Derince bir nefes çekti içine. Adam yetiştirme yurdunda büyümüş biriydi. Annesi ve babasını hiç görmemişti. Ona baktığında hep onu anlayacak biri olduğunu düşünüyordu ama her seferinde yanılıyordu. Belki de bu histi onu Adam'a çeken şey.

Parmaklarıyla Adam'ın üzerine tıklayıp yeni bir sohbet açtı.

Bir saat sonra eşyalarımı almaya geleceğim. Anahtarı her zamanki yere bırak ve lütfen evde olma.