YASAK DOKUNUŞ +18

2. BENİ KORUMAYA MI ÇALIŞIYORSUN?

Oy vermekten veya yorum yapmaktan yana lütfen çekinmeyin. Siz oy verdikçe ve yorumlarınızla oylarınızı destekledikçe bölümler sık sık gelecektir.

-

BÖLÜM 2
BENİ KORUMAYA MI ÇALIŞIYORSUN?

-

Uzun zaman sonra Harry'nin bedenini saran öfke duygusu, tekrar mekana girip Adam'ı dövme isteğine dönüşürken arkasında sessizce yürüyen Nicola'nın varlığı öfkesine gölge oluşturuyordu. Çünkü o Nicola'ydı hiçbir zaman onun sözünü dinlemez hele peşinden hiç gelmezdi.

Mekanın kapısını açıp Nicola'ya yol verdiğinde Nicola, başını kaldırıp uzun zaman sonra Harry'nin gözlerine baktı. Harry'nin beklediğinin aksine Nicola'nın gözlerinde altı ay öncesinden kalmış bir duygu yoktu hatta şu an gözlerinin içindeki ifadesizlik Harry'i şüpheye düşürmüştü.

"İçeri dönmem gerek."

Nicola'nın gözleri gibi ifadesiz olan sesi Harry'nin tek kaşının alnına doğru yükselmesine sebep olurken Nicola, Harry'nin bir şey demesine izin vermeden "Çantamı alıp geleceğim," dedi.

Harry, "Ben giderim," dese de Nicola ona ters bir bakış atıp "Gidebilirim," dedi ve arkasını dönüp mekanın içine doğru yürüdü. İçinde binbir duygu vardı ama şu an en net hissettiği şey kırgınlıktı. Adam, bu sözleri ona söyleyecek biri değildi üstelik konuyu babasına getirmişti. Nicola, Adam'ın dudaklarından dökülen cümleleri zihninde tekrar etmeye engel olmak adına daha hızlı yürüdü ve kanlar içinde koltuğa oturtturulan Adam'a acınası bir bakış atıp koltuğun üzerindeki çantasını alıp hiçbir şey söylemeden tekrar mekanın çıkışına yöneldi.

Şu an Adam'a söylemek istediği çok şey vardı ama onun bunları duymayacağını, duysa bile zihninde değerlendiremeyeceğini bildiği için bu hesaplaşmayı sonraya kaldırıp hâlâ kapının önünde bekleyen Harry'nin yanından geçti.

Harry, Nicola'yla konuşmak istemesine rağmen onun vereceği tepkiyi kestiremediği için eve kadar sessizliği daha doğru buldu. Birlikte arabaya binip aynı sessizlik içinde evin önünde durdular. Nicola, gözlerini dışarıdaki eve dikip "Beni bu eve getirebilmek için olan suskunluğun takdir edilesi Harry," dedi ardından evin üzerindeki bakışlarını yavaş hareketlerle ona dikkatle bakan Harry'e çevirdi.

Harry, arabadan inip eve yürüdüğünde arkasından gelen adımlar tembeldi. Kapıyı açıp kenara çekildiğinde Nicola sıkıntılı nefesini dışarı üfleyip içeri girdi ve Harry de içeri girince kafasındaki soruları sormanın sırası gelmişti.

"Bu şerefsiz kimdi?"

Nicola her daim bileğinde olan tokayla saçlarını toplayıp Harry'e boş gözlerle baktı ve bu evdeki odasına gitmek için merdivenlere yöneldi. Harry, birkaç büyük adımda onun tam karşısında durup sorgulayan gözlerle konuştu.

"Bir soru sordum Nicola."

Nicola gözleriyle Harry 'nin yakınlığını tartıp "Sana açıklama yapacağımı mı sanıyorsun?" dedi ifadesizliğini bozmadan. Harry bu durumun hâlâ altı ay önceki olaydan olduğunu biliyordu ama şimdi tavır alma zamanı değildi, en azından ona yardımcı olmaya çalışırken.

"Gerekirse evet."

Harry'nin sertleşen sesiyle Nicola aralarındaki mesafeyi biraz daha aşıp meydan okuyan bir sesle "Sana söyleyecek tek bir kelimem yok Harry, unut o çocukluk günlerini," dedi ve onu ittirip merdivenlerden birkaç adım attı.