YILDIZLAR ARASINDA

~CESUR MİSAFİR~

Arkadaşlar beğendiğiniz veya güldüğünüz yerlere ufak bir gülücük yada random atabilir misiniz ? Emeğimin karşılığı olarak o yorumlara bakmak benim için çok keyifli olacaktır.Yaparsanız çok sevinirim.Hikayemin oylarıda yorumlarıda çok düştü gerçekten üzülüyorum :( Şimdiden teşekkürler. Uzun bir bölüm sizlerle..Keyifli okumalar :)
⭐⭐⭐⭐⭐⭐

Hayatta bazı şeylere "O dediğin anca dizilerde olur " deriz.Aslında yaşantımıza kapsamlı bir şekilde baktığımızda dizilerde başımıza gelecek olan şeyleri birazcık farklı bir versiyonla yaşarız.

⭐⭐⭐⭐⭐⭐

Bazen korkudan karnınızda bir karıncalanma olur ve dizlerden altını hissetmezsiniz.İşte tam da öyle bir durumdaydım.Korku dolu gözlerimle anlamamış olmasını dileyerek Yesung Oppa'nın gözlerine bakıyordum.Gözlerinde bir çok anlam vardı ve ne düşündüğünü kestiremiyordum.Şaşkınlık...Öfke...Küçümseme...

"Hyung...B-ben.."

"Sus...Sadece sus.Birkaç dakika düşünmeliyim."

Ellerini anlamsız bir şekilde sağa sola çeviriyordu.Birşeyler söylemeliydim.Ne olduğunu anlamaya çalışıyor olabilirdi. Şimdiden ensemden soğuk terler aktığının farkına varmıştım.

"S-sen...Sen kız mısın !?"

"Hyung...Açıklayabilir-"

Söyleyeceklerimi tamamlamama izin vermeden bileğimi tuttuğu gibi beni sürüklemeye başladı.Evsiz kalmaktan çok bana ne yapacağından korkuyordum.Haklı olabilirdi.Onlara yalan söylemem akıllarına farklı şeyler getirebilirdi ama sonuçta benim de bir suçum yoktu.Üstelik açıklamama bile izin vermemişti.

"Hyung ! Bekle lütfen..Hyung ! Yalvarırım dur ! Bileğim acıyor Hyung ! Dur ! "

"Kapa çeneni ! "

"Hyung ! Açıklamama izin ver lütfen.Ben kötü biri değilim! "

"Şu kılıkta hiçbirşeyi açıklamaya çalışma bence.Durumu daha da berbat ediyorsun.Senin hakkında hiçbirşey bilmek istemiyorum.Derhal defol bu evden ! "

Salona doğru yaklaştıkça içimi daha fazla korku kaplıyordu.Hepsinin önünde deşifre olmak evsiz kalmaktan daha çok canımı yakacaktı.Biraz sonra olacakları düşünmekten sıktığı bileğimin acısını farketmiyordum bile.

Salona vardığımızda şans eseri kimse yoktu.Sabah olduğu için kimse erkenden uyanmamıştı ve bu bana zaman kazandırabilirdi.En azından kötü bir niyetim olmadığını anlatabilirdim.Anlatabilirdim ama bana inanırmıydı bilemiyordum.Ne düşündüğünü gerçekten anlayamıyordum.

"Hyung...Canımı acıtıyorsun !"

"Sence bunu umursuyor gibi görünüyor muyum ? "

"Biliyorum şaşkınsın fakat anlatmama izin vermelisin ! "

"Saygılı konuş benimle ! Arkadaşın mıyım senin ? "

Fazla bağırmış olmalıyız ki mutfaktan Siwon Oppa çıkageldi.Gelmesine sevinmekten çok bana yardım edemeyeceğinden korkuyordum.Dikkatsizliğim yüzünden onunda başına dert açabilirdim.

"Yesung Hyung , Lee Hyun Jae... Ne yapıyorsunuz ? Herkes uyuyor sessiz olun ! "

"Odana git Siwon." Dediği gibi bahçeye çıkardı beni.Hızla çevirip bırakması yere kapaklanmama neden oldu.

"Aah ! "

Arkamızdan çıkagelen Siwon Oppa gözlerime anlamamış olmasını dilercesine bakıyordu.Koşarak yanıma gelip diz çökmüştü.Yüzündeki ifadeyi gördüğüm an bu eve asla gelmemeliydim diye düşündüm.