ညလုံးပေါက်ဂိမ်းဆော့ပြီး အိပ်ဖို့နာရီကြည့်လိုက်တော့ မနက်၇နာရီ
ချိန်းထားတာက ၇နာရီခွဲဆိုတော့ သူ့မှာမှီအောင်ပြေးရတော့သည် ...
ဒီအချိန်ဂိုထောင်သွားပြီး ဆိုင်ကယ်တို့ကားတို့သွားထုတ်ရင်လည်း ခုမှပြန်လာလား ထင်ခံရဦးမည်
ပြီးတော့ ရှောင်ကျန့်မမြင်အောင်လဲ အဝေးကြီးကြိုရပ်ထားရမှာ ဘာမှမထူးလှ
ဒီဘက်ရပ်ကွက်နဲ့ ဟိုဘက်ရပ်ကွက် Morning exercise ပေါ့ ....
...........
ရှောင်ကျန့်က ရောက်တောင်ရောက်နှင့်နေပြီ
"အော.... ရောက်နေပြီလား..."
"အွန်း အဘွားကို မနက်ခင်းအပြေးကျင့်မယ်ဆိုပြီး ထွက်လာတာ..."
အေး တကယ်ပြေးနေရတာက ကျတော် ...
"အော်..."
"ကလေး မနက်စာစားပြီးပြီလား..."
"ဟင့်အင်း...."
ဒီလောက်အဝေးကြီးကနေရာကိုလာတာ ဘာမှမစားရသေးဘူးလား .....
ရှောင်ကျန့်က ကလေးတို့နားကိုချိန်းပေမယ့် ကလေးက ဒီပန်းခြံလေးက ပိုလှတယ် ရှောင်ကျန့်လာဖို့လဲ ပိုအဆင်ပြေတယ်တဲ့.....
အဲ့ဒိလိုမျိုး ကလေးက သိပ်သိတတ်လိမ္မာတာ ...
"အဝေးကြီးလာရတာ တခုခုစားလာရောပေါ့..."
"ရပါတယ် ဒီအချိန်စားလေ့မရှိပါဘူး..."
ခုကမှ သူ့အိပ်ချိန်လေ...
ကလေးက မနက်တိုင်း မနက်စာမစားရတာလား ....
နေ့လည်စာနဲ့မှရောစားရတာလား ....
အဲ့တာမို့ ကလေးက အမြဲပိန်နေရှာတာ ....
ဖြစ်ရလေ ငါ့ကလေးလေး .....
ကလေးက ဒီလောက်ရုန်းကန်နေရတာ မနေ့ကငါ့လုပ်ရက်က ဘယ်လောက်တောင်နာကျင်စေလိမ့်မလဲ ...
ရှောင်ကျန့် ကလေးရဲ့လက်လေး၂ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း
"ကိုကြီးတောင်းပန်ပါတယ် ...
မနေ့ကကိုကြီးအရမ်းကိုလွန်သွားပါတယ် ...
နောက် ဒါမျိုး မဖြစ်စေရပါဘူး ...."
သူတောင်ဘာမှမပြောရသေး စတောင်းပန်နေတဲ့ရှောင်ကျန့်ကြောင့်
"ဘာကိုတောင်းပန်တာလဲ... "
"မနေ့က ကိစ္စလေ..."
"အင်းလေ ဘာကမှားသွားလို့တောင်းပန်တာလဲ..."
YOU ARE READING
သူဆင်းရဲလေး ကျွန်တော့်ချစ်သူ
Fanfictionဆိုင်ကယ်တစီးနဲ့ တမြို့လုံးပတ် သောင်းကျန်းဆိုးပေနေတဲ့ သူဌေးသားလူမိုက်လေးဝမ်ရီပေါ်နဲ့ အဲ့ဒိလိုလူဆိုးကိုမှ ဘယ်လိုမျက်စိမှောက်မှန်းမသိ ဆင်းရဲသားလူရိုးလေးဆိုပြီး သနားဂရုဏာသက်နေရှာတဲ့ ယုန်ပိန်းလေး ရှောင်ကျန့်
