İntikam Ringi

6.BÖLÜM

Minik bir geçmişe dönüş bölümü...

12 yıl önce

"Anne!" diye bağırdı küçük kız eve girdiği gibi. O kadar mutlu görünüyordu ki onu gören birinin gülümsememesi mümkün değildi.

"Efendim canım," dedi annesi salonda otururken. Elindeki dergiyi önündeki sehpaya bıraktı. Küçük kız koşarak salona girdiğinde hızlıca annesinin yanına gelip oturdu.

"Anne, bugün dedem beni nereye götürdü biliyor musun?" Küçük kızın gözleri parlıyordu annesine bu soruyu sorarken.

"Nereye götürdü kızım?" Annesinin gözleri bir yandan kapıdaki bedene döndü. Kızının dedesi, kayınpederi, içeri girmişti. Elleri cebinde yavaş yavaş onlara yaklaşarak ikisinin oturduğu koltuğun karşısındaki koltuğa oturdu adam.

"Boks ringine. Çok güzeldi biliyor musun anne... Hatta oradaki bir abla bana istersem benim de orada olabileceğimi söyledi." Kız gördükleriyle ne kadar büyülendiğini anlatırken annesinin gözleri büyümüş, dehşet dolu bir ifadeyle bir kızına bir de karşısında oturan adama bakıyordu.

"Baba... Gerçekten mi? Küçük bir kız çocuğunu boks ringine mi götürdün gerçekten?" Kadının hallerine karşın adam oldukça rahattı. Omuz silkti.

"Evet, ancak buna neden bu kadar takıldığını anlayamadım," dedi adam. Gerçekten de anlayamamıştı. Torunu boks salonuna adım attığı anda etrafa sanki bir peri masalına düşmüş gibi bakmaya başlamıştı. Adam da onun bu halini ilk defa görmüş olduğu için ona etrafı gezdirmişti. Bunda yanlış olan herhangi bir şey olduğunu düşünmüyordu.

"Çünkü o bir kız!" Kadın ani bir hışım ile ayağa kalktı. "Bir kız nasıl olur da boks yapar baba? Ben onu baleye, voleybola yazdırmayı düşünürken boks da nereden çıktı? Neden aklına girdi?"

"Orada bir arkadaşımın yanına gitmiştim, Kiraz da yanımda olunca birlikte girdik içeriye. İnan bana içeri adım attığı anda gözleri ışıldadı resmen Didem, hiç olmadığı kadar istekli görünüyordu. Nasıl olur da onu vazgeçirebilirim, ha? Ben onu ilk defa öyle gördüm."

"İstekli görünmesi olması yapabileceği anlamına gelmez. Bir anlığına herkes istekli görünebilir ama bu hep sürüp gitmez! Bir kız çocuğunun yapabileceği onca spor varken..."

Kiraz aniden ayağa kalkarak odadan çıktı. Hızla merdivenlerden yukarıya, odasına çıkarken gözleri yaşlardan yanıyordu. Odasına girdiği gibi kapıyı kapattı ve yatağına oturdu. Annesineydi siniri. Hayatında ilk defa kendini büyülenmiş ve bir yere ait olduğunu hissetmişti: Boks ringine. Annesi ise duyduğu anda ona bağırarak karşı çıkmaya başlamıştı. Oysaki o daha bu sporu yakından tanımak, sporcuları izlemek ve o ortamda daha uzun süre bulunmak istiyordu.

Odasının kapısı hafif bir tıklama ile yavaşça açıldığında dedesi içeri girdi. Kiraz gözlerinde takılıp kalan gözyaşlarıyla birlikte bakışlarını dedesine çevirdi. Adam gelip torununun yanına oturdu.

"Kızım, annenin dediğini düşünme olur mu? Ben seni ilk defa bir şeye karşı o kadar istekli, o kadar mutlu gördüm. Bu mutluluğuna annenin ket vurmasına izin vermem, tamam mı?" dedi torununun yanaklarından akmaya başlayan yaşları silerek. "Yarın birlikte yeniden oraya gitmemizi ister misin? Hem belki eldivenleri denemiş olursun, oradaki abi ve ablalarınla konuşursun. Hım, ister miydin?"

Küçük kızın ışıltısı sönmüş gözleri yeniden ışıldadı. Umut dolu bakışlarla dedesine bakarken kafasını ileri geri salladı 'evet' dercesine. Dedesi ise hafif bir gülümsemeyle torununun saçlarını okşadı.