"Ne diyeceğim ben ona Melal!" Acının binbir çeşidini barındıran sesi ile burukça gülümsedim. "Cennet oldu de Asır..."
______
Melal: Keder, usanma, sebepsiz can sıkıntısı, üzüntü...
------------------------------------
Not: Şiddet, küfür barındıran b...
Her bölümü havada kapan @cha4kuma adlı okuruma hediye ediyorum bu bölümü 🎀🕯️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
GEÇMİŞTE HAPİS 4. BÖLÜM
4 yıl önce
Şiddetle çarpan kalbime söz geçiremiyordum. Camdan dışarıyı izlerken top oynayan çocuklar dikkatimi çekiyordu. Çocukken bunun nasıl bir his olduğunu bilmeyi çok isterdim ama artık bir anlamı kalmamıştı.
Babamın özel ders vermek için ayarladığı adam dakikalar önce gitmişti. O adamı sevmiyordum, babam bile saçlarımı sevmezken o kimdi?
Çektiğim taburenin üzerinden indim. Boyum kısa değildi ama cam sanki dışarıyı görmemem için tasarlanmış gibiydi... Hapis hayatından farksız bir hayat yaşıyordum. Odamda yavaşça göz gezdirmeye başladım. Ahşam masamın üzerindeki defterler, kitapler ve birkaç kalem vardı.
Yatağımın yanına yaklaşıp elimi mavi yastık kılıfı takılmış yastığın altına soktum. Titrek bir nefes verirken elime değen şeyle istemsizce gülümsedim. Elimi çıkartıp avucumun içine baktım. Sabahleyin babama farkettirmeden aldığım anahtar sayesinde bugünlük kısa sürede olsa dışarıya çıkabilecektim.
Anahtarı eşofmanımın cebine koyup odamdan dışarıya çıktım. Babam gene öğleden sonra gelecekti. Korumalar ise yemeğe gittiği için birkaç kişi dışında kimse yoktu. Zaten onlarında umurunda sayılmazdım.
Tedbirle etrafı kolaçan ettikten sonra salona doğru ilerledim. Anında buz keserken gördüğüm şeyle yutkunmak zorlaştı. Beni görse babama söyler miydi? "Kerim öğretmenim..." dedim çekmeceyi karıştıran adama.
Yaptığı işi bırakıp hızla bana döndü. Beni gördüğünde yüzüne kondurduğu samimiyetten uzak tebessüm içler ürperticiydi. "Siz gitmediniz mi?" Diye bir soru yönelttim. Normalde şimdiye gitmiş olurdu. Üstelik çekmecelerin içinde ne arıyordu. Babamın belgesi dışında pek bir şey yoktu.
Beni baştan aşağıya süzüp boğazını temizledi. "Geçen gün kitaplarımdan birini burada unutmuşum küçük hanım!" Bana doğru birkaç adım attı.
"Babanıza sorduğumda çekmecelerden birine koyduğunu söyledi. Peki sen odandan çıkıp ne yapıyordun?" Önümde çömelip gözüme gelen perçemimi kulağımın arkasına sıkıştırdı. Yalan söylüyordu. Bunu titreyen göz bebekleri, nefesinin alışverişinin aniden hızlanmasından anlayabiliyordum. Ayrıca babamı az çok tanıdıysam birisinin çekmecelerini karıştırması asla hoşuna gitmezdi.
Aniden gelen cesaretle geriye "yalan söylüyorsun!" Dedim. Yanından geçip korumalara seslenecekken bileğimden tutup beni duvarla kendi arasında sıkıştırdı. Sırtımı duvara çarpmamla inlerken sağ eliyle ağzımı kapattı.
