Kanunsuz Berdel

Sona Yakın

🎀Beğenip yorum yapmayı ve mutlulukla okumayı unutmayın. İyi okumalar.🎀

Gözlerimi yavaş yavaş aralamaya başlamıştım bir ışık gözlerimi alıyordu bu yüzden açmakta zorlanmıştım . Boğazımda bir kuruluk hissediyordum gözlerim ışığa alıştığı zaman artık etrafı net görebiliyordum.

Bir hastane odasındaydım kafamı sağ tarafıma çevirdiğim zaman yanımda yanı başımda Furkan'ı görmüştüm kollarını önünde bağlamış kafası da önüne düşmüş bir şekilde sandalyede oturmuş uyukluyordu. Ne zamandır hastanedeydi bu yüzden yorgundu.

Kafamı tekrar tavana çevirdiğim zaman unuttuğum sahneler bir bir aklımda canlandı " Karan " yatakta oturur pozisyona geçmiştim hızlıca battaniyeyi üzerimden attım ve kolumdaki serumu çıkarmaya çalışıyordum.

Seslerime Furkan uyanmış olacak ki arkamdan sesini duydum " Safir ne yapıyorsun"

" Benim Karan' a gitmem lazım Furkan beni ona götür " Furkan bana engel olmak için ellerimi tutmaya çalışıyordu " Önce sakin ol bak serumun bitsin sana söz beraber gidicez ama şimdi olmaz " .

Onu duymuyordum tek derdim Karandı onu görmekti onu görmek istiyordum " Furkan onu görmem lazım diyorum sana" gözlerim doluyordu ama belli etmek istemiyordum Furkan hala beni tutmaya çalışıyordu o sırada içeri sesleri duyan Nurbanu anne girmişti.

" Safir kızım ne yapıyorsun?" Öyle bitkin bir haldeydi ki " benim Karana gitmem lazım anne onu görmem lazım " Nurbanu anne yanıma gelip oturmuştu.

" Anlıyorum seni kızım ama önce serumun bitsin söz sana Furkan seni götürecek " elimi tutmuştu onun sözünün üstüne söz söylemek istemiyordum ama bir yanım onu görmek ona koşmak istiyordu.

" Hadi şimdi sakince bekle" Furkana bakmıştı Furkan kafasıyla onaylayıp beni geri yatırmışdı. Elimin üstünde Furkan'ın elini hissetmiştim buruk da olsa gülümsüyordu.

" Bu gün hastaneden çıkıp eve dönüyoruz " gülümsemişdim Hakan Ağa'nın iyileşmesi bu aile için çok önemliydi bir babanın bu kadar çok sevip sevilmesi benim için bambaşka bir şeydi " ne garip değilmi bir babanın bu kadar sevip sevilmesi "

Furkan gülüşüyle bir nefes vermişti "Hakan Ağa ailesini çocuklarını çok sever beni de kendi evladı gibi büyütmüştür" gözlerini yerden kaldırıp bana baktı " ben sana yetişemedim ama bu aile sana yetişti geç oldu ama iyiki de oldu " gözlerimi tavana çevirdim.

Derin nefes alıp sesli bir şekilde bıraktım "çok geç oldu Furkan...Çok geç" Furkan kafasını eğmişti. Elini sıkıca kavradım "Ama sonunda biz başaracağız kardeşim" tekrar gözlerime baktı gözünden bir damla yaş düşmüştü "annem" derken sesi titriyordu gözleri dolmuştu annem derken "annem nasıl biriydi" gözlerimden bir damla yaş düştüğünü hissetmiştim.

"O dünyanın en iyi annesiydi özellikle damla çikolatalı kurabiyeyi çok güzel yapardı ben hiç beceremezdim biliyomusun" son söylediğime tebessüm etmiştik " bir gün ablamla oyun oynuyorduk fark etmedim taşı düştüm ama canım çok acıyordu dizime baktığımda kan içindeydi ağlamamıştım ama içerden annem koşup gelmişti hemen bana sarıldı ve ben o zaman ağladım biliyordum ondan merhamet bulabileceğimi o yüzden nazımı ona yapmıştım onun yanında ağlamıştım" tebessüm etmiştik.

"Ben hiç anne sevgisi görmedim safir bu zamana kadar ne annem ne de babam oldu sağ olsunlar bu aile hiçbir zaman eksikliği yaşatmadı bana destek oldular okuttular bu yaşa getirdiler ama yine bir kez anne sevgisiyle sarılmak sarmalanmak nasıl tatmak istemiştim ben annemin kokusunu sadece ölü bedeninden aldım Safir". Son söylediğiyle kalbim o kadar acımıştı ki elini tuttum ve göz yaşlarımı artık tutmadım.