Kanunsuz Berdel

AŞKIN SAVAŞI

   Herşey bitmişti ve bende bir an önce odama çıkıp üzerimdekilerden arınmak istemiştim.Asıl arınmak istediğim kendimdi duygularımda karanı unutucam demiştim ama unutamamıştım nereye gözlerim dalsa gözümün önüne geliyodu.Bu gece beklemiştim gelip beni kurtarmasını ama gelmemişti.

korumalardan biri beni odaya bırakmış ve çekilmişti.Makyaj masasına doğru ilerleyip aynadaki kadına bakmıştım.Ben bu deildim ben hiç ben olamamıştım herşeyim alınmıştı elimden çocukluğum , gençliğim , hayallerim şimdi ise sevdiğim gözlerimden yaş akmaya başlamıştı ben hala aynadaki zavallı kıza bakıyodum.

Bir anda makyaj masamın üstünde ne varsa yere fırlattım ve hıçkırarak ağlamaya başladım. Canım yanıyodu ama kimse görmüyodu başımı ellerimin arasına alıp ağlamaya başladım elime geçen herşeyi fırlatıyodum ve hıçkırarak ağlıyodum. 

Hani karan her ağladığımda yetişicektin nerdesin diye bağırıyodum içimden en son elime bi cam şişe alıp makyaj masamın camına atıp paramparça etmiştim. Hala gözlerimden yaşlar süzülürken yerden bir cam parçası alıp bileğime yasladım. 

Artık yaşamak istemiyodum elimde ne kalmıştı ki bir ufak canım vardı onuda ben kendim alırdım. Camı bileğime daha çok yasladım kan akmaya başlamıştı başımı kaldırdım ve aynanın kırılmayan yerinde kendimi gördüm. Berbat bi haldeydim  

cam yavaşca elimden düştü eyer ben bunu yaparsam çocukluğuma yazık olurdu elimden düşen cama baktım bu ilk intihar girişimim deildi. Çocukluğumdan beri hep ölmek istemiştim ama asla yapamıyodum çünkü arkamda bırakıcağım bir annem ve gerçek ablam vardı. Onu hiçbir zaman üvey göremezdim.

Başımı ellerimin arasına alıp ağlamam dahada şiddetlenmişti annemin odamın kapısını dehşetle açtığını gördüm ve hızla yanıma gelip bana kocaman sarıldı ve oda ağlamaya başladı "annem nolur yapma bunu kendine nolur kendine gel" diyerek ağlıyodu. Bense kolarında hıçkırarak ağlıyodum güçsüz kollarımı beline sarmış dakikalarca öyle ağlamıştık.

Başımı kaldırıp ilk kez ona kendi sesimle "Anne yoruldum" demiştim ve annem konuştumu duyunca daha çok göz yaşı dökmüştü "yavrum konuştun Allahım şükürler olsun" diyip başımdan öpüp ağlıyodu. "Geçicek kızım herşey bi gün son bulucak" hala ona sarılıyodum nolur bir an önce herşey bitsin istiyodum.

Ölemiyodum ama ölmek istiyodum. Bunun acısını sadece kendinden çok etrafındakileri düşünüp asla ölemeyenler bilir. Sevdiklerini arkanda bırakma düşüncesi sürekli bize engel olur ve en sonunda kendimizi öldğrmekten vaz geçer sadece onlar için yaşamaya bakarız.

Annemin yardımıyla yatağıma çıkmıştım . Başmı öpüp üstümü örterek odadan çıkmıştı göz yaşlarım yastığımı ıslatmaya devam ederken öyle bi canım acıyodu kalbimi bir süreliğine kenara koyup dinlenmeyi çok isterdim çaresizce yatağımda yatıp sonumu bekliycektim ya benim elimden olucaktı ya da üvey babamın....

KARANIN AĞZINDAN

Kim ne derse desin söz geçmiyo şu gönlüme nereye baksam safirin o masum yüzünü görüyodum. Allah belamı versin çok özlüyodum babası ona bişey yapıcak diye aklım çıkıyodu ama elimden bir şey gelmiyodu.

Şeytan diyo dal odasına al sırtına kaçır ama yapamıyodum kahretsin yapamıyorum. Furkan kafamın dağılması için sahile gelmiştik saat gecenin bir yarısıydı denize uzun uzun bakıp ağlıyodum furkanda yanımda sadece içiyodu. "Çok seviyorum lan gurursuz de amk çok seviyorum oğlum, kokusu varya burnumun ucunda hala lan o gülüşü o teni ah ulan böyle kaderi sikiyim" diyip elimdeki biradan kocaman bir yudum içtim.

"Kolaymı oğlum bir yılını geçti iyi veya kötü sana bişi diyimmi oda seni çok seviyodu" 

"Onu ilk gördüğümde tam şuramda kalbimin orta yerinde bi ateş yandı sanki ama o zamanlar deniz vardı hayatımda ona onu asla sevemiycemi söylemiştim ama şimdi gel gör bu karanı sanki o yanan ateşe su döküp söndürmüşler gibi  canım çok yanıyo be"