Berdelden doğan aşkdı benimkisi oda beni seviyordu belliydi .Sevmese bu kadar şeyi yapmazdı değil mi? . Ama dün yaşanan olaylar aklıma gelince üzüntü kaplıyordu içimi annesi dediklerinde haklıydı birşey diyemezdim ama yapılacak bir şeyim yoktu.
Çocukluğumdan bu yana babamın istenmeyen çocuğuydum ablamda bende çok fazla dayak yemiştik babamdan fakat ben 10 yaşında babamın yüzünden 3. Kattan düşmüştüm sebebi sadece sevmemdi insan aşık olduğu için ölümüne terk edilirmiydi hiç?. Düştüğümde annemler artık dayanamamıştı ve o zaman gitmiştim hastaneye.
Babamın şiddetinden yıllarca çekmiştim haftalarca aç kalmış susuz kalmıştım karanlık bir bodrumda fareler ve böceklerin arasında günlerimi geçirmiştim bazen. Böyle kalmam aslında aşırı dayak yemiştim karanlık bir odanın içinde babam beni demirle dövmüştü çığlıklarımı kimse duymamıştı yıllarca kimse duymamıştı en son çok fazla dayak yediğim için acıdan bayılmıştım.
Gözlerimi hastane odasında açmıştım başımda ablam vardı dayanamamış ablam beni hastaneye getirmişti o evde sadece biz vardık bizden başka kimsemiz yoktu.
Daha sonra odaya doktor girmişti "hastamız uyanmış bakıyorum da . Kendini nasıl hissediyorsun" banamı sormuştu onu ben nasıl cevap veriyim sana " Doktor bey kardeşim konuşamıyo " ablam benim yerime cevap vermişti.
İyi olduğumu belirterek kafamı sallamıştım daha sonra doktor lafına devam etti.
" Çok fazla hasar almışsınız raporunuzda okuduğuma göre Üçüncü kattan düşmüşsünüz ve bu hasarlar maalesef sizin yürümenize engel bunu söylemek istemezdim ama hayatınızın geri kalanını yatakta geçirmek zorundasınız" galiba ben kulaklarımada hasar almıştım çünkü bunlar doğru değildi.
Gözlerimden yaşlar düşmeye başlamıştı hayatım boyunca yatağa bağlı kalamazdım ben " doktor bey tedavi şansı yok mu " ablamda ağlıyordu " fizik tedavi şansı var ama düşük bir ihtimal ".
Allahım nolursun yardım et...
Bu hale gelmem yine babamdan dayak yememe engel deildi elbette tedavim için para harcamak istememiş bana harciycağı tek bir kuruşun çöp olacağını idda etmişti.
Ama dayak hala aynıydı yine devam ediyodu bu benim elimde deildi...
~
Sabah gözlerimi açtığımda karan yanıbaşımda beni izliyodu yine "uyurken çok masum görünüyosun sanki peri kızı gibisin" gülümsemiştim oda uyanınca çok yakışıklıydı hemde çok.
"Hadi ben büşrayı çağırıyım da üstünü giydirsin kahvaltıya inelim bu gün doktor günü."
Tamamen unutmuştum bu gün doktora gidicektik hem bacaklarım hem ses tellerim içindi heyecan basmıştı beni . Bir saniye kahvaltıya inmekmi.
Ama fatma hanım çok kızardı benim kahvaltıya inmeme kahvaltımı odama göndertirdi bu eve geldiğim ilk zamandan beri kahvaltıya çok nadir inmiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
