Niech zaczekają pilne sprawy,
Ja chcę napatrzeć się na słońce i na trawy.
Chcę porozmawiać z dobrymi ludźmi,
Bo nie czas płynie, lecz mijamy my.
Przemijają dni jak wiatru powiew,
Nie zostaje nic, tylko echo wspomnień.
Wśród codziennych trosk, w biegu na oślep,
Gubimy radość w blasku porannej rosy.
Niech zamilkną dźwięki szarych telefonów,
Ja chcę słuchać ciszy w cieniu starych dębów.
Chcę spędzić chwilę, patrząc w niebo błękitne,
Bo nie ma powrotu, gdy minie czas skrycie.
Pamiętajmy o tym, co w sercu się kryje,
O drobnych gestach, które w nas żyją.
Bo nie liczy się to, co przeminie,
Lecz to, co w naszych wspomnieniach zostanie.
Gdy wieczór zapadnie i noc się rozleje,
Niech nasze marzenia w gwiazdach znajdą schronienie.
Bo w cichym szumie liści, w śpiewie ptaków rankiem,
Odnajdziemy spokój, nim czas nas zabierze.
Niech wspomnienia będą jak łagodne fale,
Które serce kołyszą, gdy smutek się wkrada.
Bo choć życie płynie jak rzeka szeroka,
To w naszych sercach zostanie jego blask.
CZYTASZ
Wiersze z serca
PoetryZapraszam Cię do świata moich wierszy, gdzie każda linijka jest próbą uchwycenia najgłębszych emocji i refleksji płynących prosto z serca. Pisząc te wiersze, staram się wyrazić najgłębsze uczucia i myśli, które rodzą się w moim sercu. Każdy wers to...
