Od przystanku radości do przystanku żegnania,
Niewiele czasu potrzeba, by poczuć smak rozstania.
Słowa jak ostrza ranią głęboko w duszy –
Nie milcz, gdy serce w cierpieniu się kruszy.
Wśród łez i wspomnień, które czas porywa,
Miłość i ból w cieniach się ukrywa.
W stacji pustej, gdzie cisza króluje,
Szukam sensu, choć prawda mnie zaskakuje.
Ktoś w bólu mądrość odnajduje, ktoś strach w sobie chowa,
Siada u wagonu, łza z oczu spływa, w mgle znika, zostaje w głowie.
Światło przeszłości zgasło, cienie wciąż żywe,
W smutku i ciszy odkrywam sens, choć wszystko to ulotne i dziwne.
W oczach przechodniów blask nieszczery,
Każdy z nich niesie swój bagaż cierpienia.
W podróży życia, w bezkresie zgiełku,
Zatrzymaj się na chwilę, szukaj ukojenia.
Gdy czas przemija, nie pozwól, by smutek zaginął,
Niech wspomnienia, choć bolesne, w sercu nie znikną.
W chwilach ciemnych, w zakamarkach duszy,
Znajdziesz nadzieję, gdy z cienia wyruszysz.
Ostatni przystanek czeka w ciszy tej samej,
Gdzie echo wspomnień odzywa się łzami.
W tej podróży serca, w bezkresnym tęsknieniu,
Odnajdziesz spokój wśród wszystkich rozstań...
CZYTASZ
Wiersze z serca
PoetryZapraszam Cię do świata moich wierszy, gdzie każda linijka jest próbą uchwycenia najgłębszych emocji i refleksji płynących prosto z serca. Pisząc te wiersze, staram się wyrazić najgłębsze uczucia i myśli, które rodzą się w moim sercu. Każdy wers to...
