ELZEM

6. Bölüm

"Anne tamam yeter ağlama." Diyen Gamze'nin sesini duydum. Hala'mın kızı Gamze'ydi severdim Gamze'yi. Halam şuan hüngür hüngür ağladığı için onu sakinleştirmeye çalışıyordu. Şuan etrafımdaki çoğu kişi ağlıyordu. Bi amcam ağlamıyordu birde ben ikimizde aynı şekilde mezara odaklanmıştık. Ne bir ses çıkıyordu ağzımızdan ne bir yaş düşüyordu gözümüzden, nede hareket edebiliyordu uvuzlarımız. Biz orda put gibi durmuş mezara bakıyorduk. Amcam kendi içinde bitirdiği kardeşini, ben ise sadece kötü bir adam olarak gördüğüm babamın cenazesindeydik.

Üzülmüyordum babamım ölmesine benim üzüldüğümü artık öksüz kalmamdı. Hiç kimsem yoktu. Yanıma Mela'yı bile getirmemiştim. Onunda bugün çok önemli işleri vardı. Boş işler için gelmesinin bir gereği yoktu.

Omzumda bir el hissettim. Ama dönüp bakmadım. Sonra ise omzumdaki elin sahibi konuştu."Kuzen iyimisin ?" Bu az önce halamı sakinleştirmeye çalışan Gamze'ydi severdim Gamze'yi kardeşim gibiydi ama Annem vefat ettiğinden beri pek görüşmemiştik aramız açılmıştı. Fakat kalbimdeki yeri hiç değişmemişti. Gamze'ye cevap olarak kafamı hafifçe aşağı yukarı salladım. Konuşmak istemesem anlardı beni Gamze. Yine anladı sadece yanımda durdu ve benim ve amcamın cenazenin başından beri yaptığımız şeyi yapıp mezarı izledi.

⚰️🙃

Aradan geçen 2 saat sonucu babamın mezarının başında kimse kalmamıştı. Sadece ben kalmıştım amcam bile beni tek bırakmak istememesine rağmen önemli bir işi çıktığı için gitmişti. Mela bir sürü mesaj atmıştı 'gelebilirim istersen yanında sana destek çıkarım' gibilerinden ama her seferinde red etmiştim. Tek kalmak istiyordum oda beni hep anladığı gibi anlamış ve gelmeyip,yazmamıştı.

Herkes gittikten sonra sonunda yaşam belirtisi verip babamın mezarına doğru adım attım, attım birdaha attım en sonunda mezarın başındaydım. Mezarın yanına doğru çöküp toprakla oynamaya başladım. Gözlerimin içi yanıyordu ağlamak istiyordum ama hayatı boyunca yaptıklarıyla beni ağlatan adamın ölümü beni ağlatamazdı şuan sevinmem lazımdı... Peki neden mutlu değildim?

Kendimi kontrol ettim ağlayamazdım bu kendime ihanet demekti. O yüzden sadece,sanki saatlerdir izleyip mezarın her zerresini ezberlememiş gibi mezarı izlemeye devam ettim.

Sol omzumda bir el hissettiğimde bu sefer dönüp baktım. Gelen Aras'tı sadece yüzüne baktım bir yaşam belirtisi vermemeye devam ettim. Ama Aras daha ne olduğunu anlamadan beni kendine çekip sarıldı. Bu son rotaydı göz yaşlarımı bir yere kadar tutabilirdim. Aras beni sımsıkı sarıp bağrına bastı.

İlk önce bir yaş süzüldü yanağımdan. Sonra yaşlar süzülmeye başladı. Bir hıçkırık çıktı ağzımdan.

Evet şuan ağlıyordum ve kendime en büyük ihaneti ediyordum...

😶✨

Aynada kendime bakıyordum. Gözlerim o adam için ağladığım için kızarmıştı. Kendime çok kızmıştım ama elimde değildi. Amcam onda kalmamı istemişti ben red etmiştim çünkü hayatım buradaydı, bu evdeydi. Oda kabul etmek zorunda kalmıştı her ay bana para göndermek suretiyle anlaşmıştık. Amcam baya varlıklı biriydi. Bir şirkette üst seviyelerde çalışıyordu ve bekar olduğu için sadece parayı kendine harcıyordu. O yüzden sorun etmedi. Burs aldığımı ve paraya gerek olmadığını gerekirse çalışacağımı söyledim ama o bana kızıp zorla kabul ettirdi.

Yüzüme iki su çarpıp lavabodan çıktım. Salonda sadece Mela vardı bu gece bizde kalacaktı. İstememiştim ama zorla gelmişti, haklıydı o böle bir duruma düşse bende onu yanlız bırakmazdım. Gerçi o yanlız kalmazdı onun diğer aile üyeleride vardı...

Herşeyi boşverip uyumak istedim o yüzden Mela'nın yanına gidip "Mela aşkım ben uyuyacağım birazcık." Dedim. Mela sadece kafa salladı, biliyordu benim her dertten uyuyarak kaçtığımı o yüzden bir şey dememişti. Odama geçip yatağa yattım, kafamı yastığa koyup uyumaya çalıştım, ama bir türlü uyuyamıyordum beynimin içi karman çormandı. Hepsini en azından iki saat düşünmeyi bırakmak istedim. Ama bir türlü uykuya dalamıyordum. En sonunda dayanamayıp çekmeceden uyku ilacımı alıp iki üç tane ağzıma attım.

On dakika sonra artık yavaş yavaş uykuya dalıyordum. En sonunda derin bir uykuya daldım...