Saat 12'yi Çoktan Geçti.[ Texting ]

¹⁵

Kenan's pov
(FLASHBACK)

Siz:duru.

Bak gerçekten endişelenmeye başlıyorum,2 haftadır mesajlarıma cevap vermiyorsun.

Duru sikerim okulunu geliyorum oraya.

Almanya falan aramızdaki mesafeleri sikeyim.

Gönderildi,19.00.

-

"Uçağımız iniş yapmaktadır,lütfen emniyet kemerlerinizi açmayın ve uçağın tamamen iniş yapmasını bekleyin."

Uçak tamamen iniş yaptığında üstten el valizini aldım ve uçaktan inmek için sıraya girdim.

Uçaktan inip havaalanının önündeki bir taksiyi durdurdum.

Durunun evinin adresini biliyordum.

-

Durunun evinin önüne geldiğimde müstakil bir ev olduğunu gördüm.Kapının önüne gelip birkaç defa zili çaldığımda açan olmadı.

Allahım nolur duruya birşey olmuş olmasın.

Paspasın altındaki anahtar dikkatimi çektiğinde eğilip aldım,anahtarla kapıyı açıp içeri girdiğimde gördüğüm manzara hiç görmek isteyeceğim bir cinsten değildi.

Duru ve bir adam resmen birbirlerini yiyordu,duru da beni gördüğüne sevinmemiş gibiydi.

Adama kapıyı işaret ettiğinde adam sinirle komidinin üstündeki parasını alıp kapıyı çarpıp çıktı.

"Kenan..."

"Duru,kaçıncı bu?"

"Ne?"

"Duru bu kaçıncı adam? Bana evdeyim hastayım yorgunum deyip evine aldığın kaçıncı adam bu?"

Yüzünde gram mimik yoktu,kendini açıklamaya çalışmıyordu.Ağlamıyordu,üzgün değildi.

Sadece arkasını dönüp çekmeceyi açtı ve bir fotoğraf çıkardı.

Fotoğrafı görmemek için kafamı bir sağa bir sola sallayıp elimle yüzümü kapattım.

"Duru hayır,nolur yapmamış ol."

Yüzümü hapsettiğim ellerimi yüzümden ayırdı ve elime bir fotoğraf verdi.

Ultrason fotoğrafı.

"Bu ve daha niceleri Kenan,ben karnımdaki bebeklere acımıyorum sana acımamı bekleme.Buyum ben."