Beş Numaranın ortadan kaybolmasından ve Altı Numara Ben Hargreeves'in ölümünden birkaç yıl sonra akademide başka bir korkunç olay daha yaşandı; Sekiz Numara, Vanessa Hargreeves, yeteneğiyle ilgili alışılmadık bir deneyimin sonucu olarak derin bir ko...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✧ EXTRAORDINARY ✧
˚✧˳✧˚✧˳✧˚✧ ☂️ ✧˚✧˳✧˚✧˳✧˚
17 YEARS AGO
"Shhh! Kesinlikle, babam bizi burada bulduğunda öldürecek." Five çenesini sıkarak Vanessa'yı uyardı.
Bugünün tarihi, 8 kardeşin hepsinin doğum gününü kutladığı 1 Ekim günüydü. Dışarıdan gelebilecek ne balon, ne hediye, ne de arkadaş vardı; Şemsiye akademisi için sıradan bir gün gibiydi.
Evet pasta vardı ama tüm kardeşlerin paylaştığı o mumu üfledikten sonra onların özel günü sona ermişti.
Ancak birbirine çok yakın olan ikiliye gelince, onlar için gece henüz bitmemişti.
"Ah, sus. Herkes uyuyor, kimse bilmeyecek." Vanessa saf hiperaktif bir canlılıkla Five'ın yatağına atlarken neşeyle seslendi.
Saat zaten gecenin 23:03'üydü. Sözde doğum günlerinin bitmesine sadece 1 saat kalmıştı.
Babaları onlara bir gün izin vermiş ve onları uykularında izlememeye karar vermişti; İşte o zaman ikili, bir kez daha yatıya kalmaya karar vermişlerdi.
"En azından yatağımdan in!" Five, genç bayan arkadaşını ısrarla azarlıyordu ama o dinlemedi ve yaptığı şeye devam etti.
Five iç çekti ve hala inişli çıkışlı olan en yakın arkadaşının yanına uzandı. Vanessa Five'ın sıkıntılı halini görür görmez durdu ve son sıçrayışında kendini yere attı. "Hey, neden bu üzgün surat?"
"Hiçbir şey... Aslında oldukça acıktım."
˚✧˳✧˚✧˳✧˚✧ ☂️ ✧˚✧˳✧˚✧˳✧˚
Kardeşlerin ikisi de buzdolabından arta kalan tatlıları almak için mutfağa indiler. Uyumlu pijamalarıyla mutfak eşyalarının dağılmaması için ellerinden geleni yaptılar, Pogo'yu ya da annelerini uyandırmak istemiyorlardı.
Anneleri bir çocuğun sahip olabileceği herhangi bir anne değildi, onlarınki bir robottu. Reginald, makineyi herkesin isteyebileceği mükemmel anne olacak şekilde yapmıştı. Yemek pişiriyor, temizlik yapıyor ve yaramazlıklarından dolayı çocukları asla azarlamıyordu. Ve bir anne için çok önemli olan tek şey buydu; gerçek sevgi.
Kusursuz bir ebeveyn olarak hayal edebilecek, ancak hiçbir şey hissedemediği için hiçbir şey hissedemeyen biri olarak yaratılmıştı.
Güneşin yokluğunda ve ayın varlığında ikili, her tabakta kekler ve ellerinde sıcak çikolatayla yemek masasına geldiler.
"Bekle... Yani ofisteki babamın yasaklı notlarından birini mi çaldın?" Five, gözlerini kısıp kupasını daha sıkı kavrarken bir kez daha sordu. "Evet! Ama 'not' değildi, sadece tek bir not aldım." Vanessa inledi, neredeyse çikolatasını döküyordu. "Bu harika!" Hemen ardından tezahürat yapmıştı.
