Beş Numaranın ortadan kaybolmasından ve Altı Numara Ben Hargreeves'in ölümünden birkaç yıl sonra akademide başka bir korkunç olay daha yaşandı; Sekiz Numara, Vanessa Hargreeves, yeteneğiyle ilgili alışılmadık bir deneyimin sonucu olarak derin bir ko...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✧ NUMBER FIVE ✧
˚✧˳✧˚✧˳✧˚✧ ☂️ ✧˚✧˳✧˚✧˳✧˚
"Uyan, lütfen..." Five, alnını ölmekte olan en yakın arkadaşı Vanessa'nın alnına bastırırken bir kez daha fısıldadı. Ama artık çok geçti, yarasından çok fazla kan fışkırıyordu ve nefes aldığına veya herhangi bir hareket ettiğine dair hiçbir iz yoktu. "Lütfen beni bırakma. Kalmana ihtiyacım var. Yalnız kalmak istemiyorum." Five ilk kez hissettikleri konusunda dürüst oldu. O sadece her zaman yanında rahatlık bulduğu kişiyi kucaklayan, dehşete düşmüş 13 yaşında bir çocuktu.
Bir gözyaşı damlası daha yanağına düşerken onu kaşlarının üzerinden öptü. Sadece parmaklarına takılı yüzüğü görmek için sol elini tuttu; uzun yıllardır onunla birlikteydi.
Vanessa kıyametten sağ çıkmayı başarmıştı ama hayatta olan tek kişinin kendisi olduğunu ve tüm kardeşlerinin öldüğünü öğrenmişti. Eğer sonsuza kadar tek başına kalacaksa hayatta kalmaya devam etmenin bir anlamı yoktu onun için. Gücü iyi performans göstermişti ama 4 erkek ve kız kardeşini de korumaya yetmemişti. Bu onu pişmanlık dolu bir kalple bırakmıştı.
Yaptıklarının boşa gitmesinden dolayı acı ve eziyete son vermek için kendi canını almıştı. Şemsiye Akademisi görevinde başarısız olmuştu.
Sayısı '8' rakamından dolayı sonsuzluğu simgeliyordu. Reginald neden Sekiz Numara olduğunu hiçbir zaman açıklamamıştı ama kesin olan bir şey vardı ki, sakladığı bir şey vardı. Babaları onlara, kendilerini açmaları için sırlar vermeliydi.
Five, içinde bulunduğu koşullar nedeniyle neden hala gençlik halindeymiş gibi göründüğünü araştırma zahmetine girmedi. Yine de, Şemsiye Akademisi'ndeki ölü bedenlerin tamamını yetişkin formunda gördükten sonra bunu tuhaf bulmuştu.
Yüzüğü parmağından almadan önce bir kez daha düşündü. Bu onun için sahip olduğu tek hatıraydı. Ama evet, Vanessa hayatının geri kalanında onu takmasını isterdi.
Ve öyle de yaptı. Gümüşü çıkardı ve bir süre inceledi. Süslü el yazısı harflerle yazılmış 'Sekiz' vardı. Aksesuarı bir kez daha yumruğuyla sıkıca kavradı, daha çok gözyaşı döktü; En yakın arkadaşının ölümü için yas tutuyordu.
˚✧˳✧˚✧˳✧˚✧ ☂️ ✧˚✧˳✧˚✧˳✧˚
Five bir kürek buldu ve en yakın arkadaşını gömmek için bir çukur kazmaya başladı. Bu yapması gereken en acı verici şeydi ama ona verebileceği son şey, her ikisinin de ruhunun huzur içinde olması için ona uygun bir cenaze töreni düzenlemekti. 13 yaşındaki bir çocuğun bunu deneyimlemesi hayatını sonsuza kadar değiştirecek bir şeydi ve aklına gelen tek şey buydu.
Ve diyordu ki, bu duygu kalp kırıklığından daha çok acıtıyor.
Karmaşanın içinde her türlü çiçeği aramak için elinden geleni yaptı ama ne yazık ki sadece yanmış ve solmuş olanları buldu. Bazıları ikiye bölünmüştü ve bazılarının yaprakları beşten azdı. Bitkiyi korumayı başaran vazolarda da küçük miktarlar bulmuştu.
"Böyle bir zamanın geleceğini bilmiyordum ama işte buradayız..." Five yakınlardaki bir kayanın üzerinde oturdu ve Vanessa'nın uyuyan figürüne baktı. Kana bulanmış, huzurlu yüzü olmasaydı bakmaya dehşete düşerdi.
"Daha önce de buradaydın. Beni zaman yolculuğundan alıkoymaya çalışıyordun... Biliyor musun, senin sonunun geleceğini bilseydim asla gitmezdim..." Kederini gizlemeye çalışan Five kekemelikten ve bu üzüntü hissinden nefret ediyordu. "Eğer öleceğini bilseydim..."
Eğer söylemek yerindeyse, Five onun güzel olduğunu düşünüyordu. O her zaman öyleydi. Bunu asla kabul etmiyor ama kendini her zaman bu kızın muhteşem yüz hatlarına bakarken buluyordu.
Sonunda onu aradığı çiçeklerle birlikte gömdü. Binalardan kalan kontrplakları kullanarak bir haç oluşturdu ve bunu yeni kazılmış zemine dik bir şekilde yapıştırdı.
Bu hatıraydı. Bu an, uyuduğu her gece ve zar zor yaşadığı günlerde kabuslarına giriyordu. Hayatının geri kalanı boyunca onu rahatsız etmişti. Kıyametin tamamı bir kabustu.
Acı içinde çığlık atmadan önce oluşturduğu son düzene boş boş baktı.
Sonsuza kadar. Her zaman seninle olacağım.
˚✧˳✧˚✧˳✧˚✧ ☂️ ✧˚✧˳✧˚✧˳✧˚
Eğlenceli Gerçek: Vanessa, Five'nin öldüğünü varsaydığı için vizyonunda gördüğünde çoktan cennette olduğunu düşündü.
Çok duygusal bir bölüm değil miydi? Okurken ağlamıştım çevirirken tekrar ağladım :'(
Bölümü bugün atmayacaktım ama artan okur ve bölüm bekleyen sayısı artınca büyük bir sorumluluk hissettim. Neyse umarım en az benim kadar seversiniz, düşüncelerinizi belirtmeyi unutmayın hepsini önemsiyorum :)
