Beş Numaranın ortadan kaybolmasından ve Altı Numara Ben Hargreeves'in ölümünden birkaç yıl sonra akademide başka bir korkunç olay daha yaşandı; Sekiz Numara, Vanessa Hargreeves, yeteneğiyle ilgili alışılmadık bir deneyimin sonucu olarak derin bir ko...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✧ THE DAY THAT WASN'T ✧
˚✧˳✧˚✧˳✧˚✧ ☂️ ✧˚✧˳✧˚✧˳✧˚
Vanessa Hargreeves
"Beni duvara vurman gerçekten gerekli miydi?"
"'Beni duvara vurman gerçekten gerekli miydi?' Kaltak, senin sayende çoraplarım kaka suyuna bulandı!" diye alay ettim kontrollü sahte bir gülümsemeyle yüksek bir ses tonuyla. Bana yaptığı şeyin ölümcül bir günah olduğunu bilmesini istiyordum.
"Ve o aptal öpücük de Beş Numara! Bu neyle ilgiliydi?"
"Başka seçeneğim varmış gibi mi görünüyordum? Bakıyordu, her şeyi olduğundan daha şüpheli hale getiriyoruz!"
"İlk öpücüğüm olduğun için senden nefret ediyorum! Ve o kadar korkunçtu ki seninle öpüşmektense nefesi çürük yumurta kokan biriyle sevişmeyi tercih ederim!"
"Neden bu konuda bu kadar rahatsızsın?"
"Ne? Tabii ki hayır! Neden-"
"Benden hoşlanıyorsun değil mi?" Onun hakkında hissettiklerimden pişmanlık duyuyormuş gibi alaycı bir tavırla baktı.
"Hayır. Ben. Senden. Hoşlanmıyorum."
"Evet. Sen. Benden. Hoşlanıyorsun. Bu yüzden sürekli konuyu buna getiriyorsun, Sekiz Numara. Ama yine de ne kadar zavallısın."
'Ouch.'
"Sadece bir öpücüktü. Hiçbir anlamı yoktu. Büyü ve yoluna devam et." diye alay etmeye devam etti Five, yüzünde hiçbir suçluluk duygusu yoktu, sadece öfke vardı. Beni bulunduğum yerde şaşkın halde bırakırken öfkeyle iç geçirdi, söylemeyi seçtiği kelimelerden açıkça rahatsız olmuştu.
"Elbette hiçbir anlamı yoktu! Sadece şunu söylüyorum, neden sen olmak zorundaydın ki?" Five ve ben her zaman her türlü kışkırtıcı ve saldırgan sözleri söylerdik. Ama bu sefer neden acı çekiyordum? Sanki birisi kalbimde bir delik açıyormuş gibi hissediyordum. Acı çok büyüktü.
Kendi adımlarımda sendeleyerek ilerlemeye başladığımda dudağımı ısırdım, tüm zaman boyunca onun sırtına yaslanacağımdan emin olmak için yavaş adımlarla onun yönünü takip ettim.
"Sadece... Hadi." Five birdenbire elimi sertçe yakaladı, beni yanına çekti ve bırakmadı. Bir anda göğsümdeki sıkışma yerini midemde kelebeklerin uçuşmasına bıraktı.
'Haklısın. Senden nefret ediyorum, Five. Ama sanırım ben de senden hoşlanıyorum.'
˚✧˳✧˚✧˳✧˚✧ ☂️ ✧˚✧˳✧˚✧˳✧˚
"Ve Phil, arşidükün gitmesi gerektiğine bu şekilde karar verdi." Handler, bize Franz Ferdinand olarak bilinen tarihi bir şahsiyetin suikastından bahsettikten sonra sözlerini höpürdeterek bitirdi. Güzel gerçek, burası Dünya Savaşı'nın başladığı yerdi.
