Beş Numaranın ortadan kaybolmasından ve Altı Numara Ben Hargreeves'in ölümünden birkaç yıl sonra akademide başka bir korkunç olay daha yaşandı; Sekiz Numara, Vanessa Hargreeves, yeteneğiyle ilgili alışılmadık bir deneyimin sonucu olarak derin bir ko...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✧ THE DAY THAT WASN'T ✧
˚✧˳✧˚✧˳✧˚✧ ☂️ ✧˚✧˳✧˚✧˳✧˚
Vanessa Hargreeves
Yeni bir hobi keşfetmiştim. Ve bu Five'ın yüzünü kızartıyordu. Hayattaki amacım artmıştı.
"Aw, az önce bana kapıyı mı açtın?" Onun yavaş yavaş bir beyefendiye dönüşmesi konusunda kendimi iyi hissediyordum.
"Ugh!" Five homurdandı ve ayağımı yere koyamadan kapıyı kapattı. "Hey!"
Dalga geçilecek kadar iyi bir insan değildi.
Garip bir nedenden dolayı çok sinirli görünüyordu. Evet, o her zaman sinirliydi ama bugün daha da sinirliydi.
"Dikkatli ol, tamam mı? Peabody'nin neler yapabileceğini bilmiyoruz." diye endişeyle uyardı Allison. Şu anda Vanya'nın erkek arkadaşının yaşadığı rastgele bir mahalledeydik. "Evet, onu ilk gördüğümde tehlikeli görünmüyordu. Biraz sıska görünüyordu." Ben Five'a bakarken Diego konuştu.
"Yani, Five sıska ama silahlı adamları delip geçebilir ve onları göz açıp kapayıncaya kadar öldürebilir." Five'ın dirseğini Griddy'nin çörek yediği zamanı hatırlayarak dürterek şaka yaptım ama o benim yorumumdan hiç de mest olmuş görünmüyordu.
"Çoğu seri katil ve toplu katil de öyle. Yani evet, Five ve Vanessa'ya bak. Five geri döner dönmez birlikte toplu cinayet işlediler." dedi Allison ikimizi de işaret ederken.
"Teşekkürler." diye aynı anda cavap verdik Five ve ben umursamaz bir tavırla.
"İyi bir nokta. Peki bu adam Vanya'dan ne istiyor?"
"Bilmiyorum. Onu öldürdükten sonra sorsak nasıl olur?"
"Ya da onu bir sandalyeye bağlayıp, doğruyu söyleyene kadar tırnaklarını tek tek çıkarsak?" diye önerdim. Sanki hasta bir psikopatmışım gibi herkes kaşlarını çatarak başını bana çevirdi.
"Woah, woah. Hey, bak, ben içeri dalacağım..." Diego, Allison'ın grupta yokluğunu gördükten sonra durakladı. "Biliyor musun? İnsanların buna bağlı kalması güzel olurdu..."
Five açıkça ilgisizdi ve hiçbir uyarıda bulunmadan içeriye ışınlandı. Beni yanına almamıştı.
Diego sonunda bakışlarını bana çevirdi ve tek kelime etmedi.
"Ne?" Kaşımı kaldırdım.
"Sen de mi gideceksin?"
"Ne? Tabii ki hayır. Alçın koluna sarılıyken camdan atladığını görmek istiyorum." dedim. Kendini içeri girmeye zorlayacak kadar enerji toplamadan önce gözlerini devirdi ve onaylamaz bir şekilde başını salladı.
