Beş Numaranın ortadan kaybolmasından ve Altı Numara Ben Hargreeves'in ölümünden birkaç yıl sonra akademide başka bir korkunç olay daha yaşandı; Sekiz Numara, Vanessa Hargreeves, yeteneğiyle ilgili alışılmadık bir deneyimin sonucu olarak derin bir ko...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✧ MAN ON THE MOON ✧
˚✧˳✧˚✧˳✧˚✧ ☂️ ✧˚✧˳✧˚✧˳✧˚
Vanessa Hargreeves
Minibüste derinlikle düşüncelere dalmışken birisi kapının takırtı sesiyle buna engel oldu. Vanya'nın kitabındaki bölümlerle birlikte Five'ın denklemlerini ve ana hatlarıyla belirtilen rastgele notlarını anlamaya çalışıyordum. Bölümler, paragraflar her yerdeydi; Kendi yazdıklarını nasıl anladığını bile bilmiyordum.
'Five' isimli pislik beni minibüste bırakmıştı çünkü diğer plastik kaltağıyla balayı yapmak istiyordu.
Arkada kambur durduğum için yolcu koltuğunun camından içeri baktım ve istemeden Five'ın kaleminin ucunu ısırdım.
"Vanessa?" Pencereden bana şaşkın bir bakışla bakan Luther'di. Kapının kilidini açtım.
"Burada ne yapıyorsun?"
"Five nerede? Dün gece ev saldırıya uğradı- kahretsin." diye açıkladı orantısız figürü nedeniyle içeri girmekte zorlanırken. Aniden arka kapı açıldı ve her zamanki siyah takım elbiseli Diego'yu ortaya çıkardı. "Selam, salak." Çevreyi taramaya gelmeden önce onu selamladım.
"Bil diye söylüyorum, senin için değil, Five için buradayız." Onun bu açıklamasına gözlerimi devirdim.
"Herkes güvende mi?" diye sakin bir şekilde kitabın konumunu indirerek ve ses tonumu ciddi bir ses tonuna çevirerek sordum.
"Oh, evet bunun için endişelenme..."
Hesaplamalarıma devam etmeden önce rahat bir nefes aldım. Hatırladığım kadarıyla ailemi korumakla görevlendirilen kişi hep bendim. Ve Ben öldüğünde babam, takımın 'kalkanı' rolümde iyi performans gösteremediğim için beni suçlamıştı. Ne kadar yorucu ve zor olursa olsun bu aileyi tehlikeden uzak tutmak benim yeminli görevimdi, en azından babamın beni yetiştirdiği zamanın iyi kısmı buydu.
"Five nerede? Sizin şey olduğunuzu sanıyordum... yakın." Luther arabanın bölmesini araştırırken sorular soruyordu. "Evet, 'işimizle' bir sorunu vardı ama sanırım bir yerlerde içki içiyor," dedim ilgisizce. Five'ın benim yerime gerçek olmayan bir şeyi seçme cüretinde bulunmasına kızmıştım.
"Herneyse, onu neden arıyorsunuz?"
"Dün geceki kişilerin Five'ı aradığına inanıyorduk." diye belirtti Diego. Luther, son kısmı anlatacak kadar kendine güvenini toplayarak, "Klaus da kayıp," dedi.
"'Kayıp' derken neyi kastediyorsun? Her zaman kafayı bulan ve ertesi sabah çöp konteynırının yanında bulunabilen bir adam değil mi o?"
"Dün geceki insanların onu götürdüğünü düşünüyoruz."
