Desis Adası'na küçük bir tatil seyahati.
En fazla ne olabilir ki?
Bindikleri geminin bir anda alabora olması genç çifti beklenmedik bir şekilde şaşırtmıştı. Kendilerini Desis Adası'na taşıyan dalgalara binlerce kez dua etseler de bu dua ettikleri s...
Bu bölümü Watty'e geçmeden İnstagram storylerinden paylaşmıştım.
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Her bir hücreme kadar kandırılmış gibi hissediyordum. Tenimin altında gezen her duygu hainliğe ve ihanete açılıyordu. Kendimden ve ondan iğreniyordum. Yaşlar gözlerimi yakıyor, yanaklarımı sağanak bir yağmur gibi ıslatıyordu.
Yanından geçtiğim her bir taş duvar bana yapılan ihanete tanık oluyordu. Koridorların değiştiğini hissediyordum sanki daha önceden gelmediğim bir yerdeyim.
Elimi taş duvarın birine dokundurmamla içinden geçip gitmem bir oldu. Boşluğa düşüyor gibi hissetmiştim ama tamamen ayaktaydım. Onu bulmalıydım. Kahrolası herifi bir an önce bulmalıydım! Etrafım o taş duvarlardan daha da farklıydı. Dört yöne açılan bir avluda duruyordum. Kafamı kaldırdığımda gri gökyüzü ile göz göze geldim.
Avlunun ortasında, taş bir sunağın yanında duruyordum. Sunakta bir kadın heykeli vardı ve gördüğüm en güzel işlenmiş sunak olabilirdi. Sanki kadın taşa dönüşüp gerçekten de orada duruyor gibiydi.
"Bakire." Sesin sahibine döndüğümde karşımda bambaşka birisini gördüm. Saçları gece gibi simsiyah olan bir adam önümde duruyordu. Üzerinde kırmızı pelerinlerden biri vardı ve ellerini önünde birleştirmişti. Bana baş selamı verip yanıma yürüdü. Gözlerini sunağa dikip hemen yanımda durdu.
"Bu bir bakire. Kendimi bildim bileli o burada hatta asırlardır burada. Çok güzel öyle değil mi?" Bana göz ucuyla baksa da bir cevap alamadı. "Bir zamanlar yanında bir erkek heykeli de olduğu söylenir ama nasıl olduysa geriye sadece bu kadın kaldı. Atalarımız da ona bakire demiş."
Ardından bana döndü. "Adım Peter, sizinle tanıştığıma çok sevindim." Kaşlarım çatıldı. "Beni nereden tanıyorsun?" Peter denilen adam omuzlarını silkti. "Sizi herkes tanıyor Bayan Iona. Bu adada çok popülersiniz." Anlamayarak ona bakmaya devam ettim ama sonradan aklıma onu sormak geldi. "Bende tanıştığıma memnun oldum Peter. Acaba sizin şu yüce efendiniz gördün mü?"
Peter'ın yüz ifadesinden şaşırdığını söyleyebilirdim. "Ortalıkta yok mu?" Başımı iki yana salladım. Peter, sağına ve soluna sanki 'ı görebilecekmiş gibi baktı. "Bu çok ilginç. Asla ortalıktan kaybolmaz, kendisini göstermeyi sever." Onda o egoyu çoktan görmüştüm. Peter haklı olabilirdi. "Onu ortaya çıkarmak istiyorsan kendine zarar vermeyi deneyebilirsin Iona. Ne de olsa konu sen olduğunda," Biraz bekleyip sessizce fısıldadı. "Biraz hayvansı olabiliyor."
Peter cidden de haklıydı ama kendime zarar vermek mi? Ne yapabilirdim ki? Gidip sunağa kafa mı atacaktım? "İyi de ne yapabilirim? Ayrıca kendime zarar verme fikri çok korkutucu görünüyor." Peter kısık bir kahkaha attı. "Haklısın Iona." Deyip ellerini pelerinden çıkardı.
