ပြည့်တန်ဆာအိမ် မှ ဇာမဏိငယ် [ Completed ]

part 11 ( Unicode )

ပြည့်တန်ဆာအိမ်ကဇာမဏိငယ်

ဇဗ္ဗုမင်းစံ ဇာမဏိငယ်

part 11

အောက်ချပေးလိုက်မှ အမောက်ထောင်ကာ
ရန်ပြုနေတဲ့ သာလုလင် ရယ်ပါ

အောက်ဆင်းတော့လဲတစ်ခါထည်းကားနားတရွေ့ရွေနဲ့သွားနေတဲ့ ဦးသာလုလင်ကိုမစရရင်မနေနိုင်သော ကျွန်တော်...

"ဦးသာလုလင်"

"ဘာလဲ!!"

"မောင် နဲ့လိုက်ခဲ့"

"မင်းလိုအားယားမနေဘူး ငါ့မှာအလုပ်တွေရှိသေးတယ် ပီးတော့ မင်းလဲပြန်တော့"

"ဟော ခဗျားရယ် အလုပ်တွေဘဲလုပ်‌နေတာမပင်ပန်းဘူးလား"

သာလုလင် ခွန်းဆက်မောင် ကိုမျက်ခုံးကျုံ့ကြည့်လိုက်ရင်း

"မပင်ပန်းဘူး ပင်ပန်းမှာလဲမဟုတ်ဘူး မင်းပြန်တော့"

"မဟုတ်ပါဘူး အလုပ်လုပ်တာပင်ပန်းရင် ကျုပ်ကိုလာလုပ်လို့ပြောမို့ပါ"

"မင်း!! စကားကိုကပ်သီးကပ်ဖဲ့မပြာနဲ့ ဒီလမ်းက
မင်းလင် ပိုင်တာမဟုတ်ဘူး"

ခွန်းဆက်မောင် ရဲ့အလုပ်ကိုပင်ပန်းရင်သူ့ကိုလာလုပ်ဆိုတဲ့စကားကြောင့် ‌မျက်နှာနီရဲလာကာ သူ့ကိုကလေး‌ဆူသလိုနေခြင်းသာ....

"ဦးသာလုလင်!! ကျုပ်ကိုစောင့်အုံး ဦးသာလုလင်!!"

သူအော်ခေါ်နေပါသော်လဲ ကားနာသို့လှမ်းနေသောခြေလှမ်းဟာတစ်စက်မှတုံ့ဆိုင်းခြင်းမရှိ လျှောက်နေစမြဲ...

အနောက်ကနေလှမ်းအော်နေတဲ့အကောင်းကို ကားလမ်းမပေါ်ကန်ချပြစ်လိုက်ချင်တယ် အရှက်မရှိ နာမည်ကိုအလကားခေါ်နေတာ

သာလုလင်ပွတ်တွတ်ပွတ်တွတ်ပြောလို့ပင်မဆုံး

"ဦးသာလုလင်"

"လီးလား လီးလားလို့ မင်းအမေမို့လို့ ငါနာမည် ခနခနခေါ်နေတာလား"

"ဟုတ်ကဲ့ လီးမို့လို့ခေါ်တာ ဦးသာလုလင် ရေ ကျုပ်ခေါ်နေတာကိုမထူဘဲနေနိုင်ရက်တယ်ခဗျားရယ်"

"မင်းခေါ်တာထူးရအောင် မင်းကဘာမလို့လဲ"

"ခဗျားက ကျုပ်လင်လေ"