Şuraya kitabın tam olduğu tarihini yazıyorum, ki bölümün. Devamında kafanız karışmasın.
Uzun bir bölüm, iyi okumalar.
05/06/2023
Urazdan.
Nefesim tıkanıyordu.
Kalbim sıkışıyordu.
Yüreğim yanıyordu.
Annemin mezarında, kıvrılabildiğim kadar kıvrılmıştım.
Gelmişti.
Her şeyi kendisi mahvetmemiş gibi gelmişti.
Yüzsüz gibi birde canım oğlum diyerek sarılmıştı.
Tepki verememiştim çünkü afallamıştım.
13 yaşında bir kızı vardı.
Karısı ölmüştü, dediğine göre.
Bir şey çevirdiğini düşünüyordum ama algılayamıyordum.
Canım acıyordu.
Yanımda tek birisini istiyordum.
Onun kokusunu istiyordum.
Sarılmasını, sesiyle beni sakinleştirmesini istiyordum.
Gelirmiydi.
Gelsindi.
İstemiştim ama gelirmiydi meçhuldü.
Tugay burada olduğumu bilmiyordu.
Sürekli aramıştı dün, en sonunda iyi olduğumu, spor salonunda işlerim olduğunu ve hallettiğimi söylememiş ve ikna etmiştim.
Eğer burada olduğumu bilseydi beni yalnız bırakmazdı, biliyordum.
Sadece o da değil, diğerleri de gelirdi.
Bu hayatta ailemden yana değil, arkadaşlarımdan yana yüzüm gülmüştü.
Buna da şükür.
Soğuktu.
Ama üşümüyordum.
Karnım gurulduyordu.
Ama aç hissetmiyordum.
Gözlerim sızlıyordu.
Ama ağlamaktan kendimi alı koyamıyordum.
Annemi istiyordum.
Sevdiğimi istiyordum.
Derin bir nefes verirken aynı anda gözlerimden bir damla daha yaş düşmüştü.
Başımın ağrısına daha fazla dayanamayıp gözlerimi kapattım.
_
Ne kadar geçtiğini bilmediğim bir sürede saçlarımda narin bir el hissettim.
Sırtıma dolanan kollar, saçlarımı öpen dudaklar.
Burnuma dolan vanilya kokusu.
Gelmişti.
Beni bırakmayıp gelmişti.
Elimi, kaybetmekten korkar gibi, gitmesini istemiyor gibi koluna sardım.
" buradayım... gitmiyorum. Yanındayım, yalnız değilsin. "
Dudaklarını bu sefer ensemde hissettiğimde bu sefer gerçekten uyumak istemiştim.
O da anlamış gibi doğruldu.
" eve gidelim, dinlen biraz. Ateşin çıkmış, sonra tekrar geliriz... tanıştırırsın beni, olur mu. "
