FLASHBACK~~~
"နူနူးရေ ဘယ်ရောက်နေတာလဲ? နေတွေပူနေတာအင်္ကျီတွေထုတ်မလှန်းထားဘူးကွာ~
တချိန်လုံးTVပဲကြည့်နေတာလား?"
ဟီဆွန်းကျောင်းကပြန်လာတာနဲ့ အိမ်ထဲ
မဝင်သေးပဲအိမ်ဝမှာဖြစ်သလိုလှန်းထားတဲ့ အဝတ်အစားတွေကိုထုတ်လှန်းရသည်~~
"ကိုကြီးကလည်း~ခုနကမိုးသေးသေးလေးရွာတယ်လေ~အာ့ကြောင့် သားကအင်္ကျီ
တွေပြန်ရုတ်ထားတာပါနော်~ဟွန့်"
ဆောနူက တစ်ခုတည်းသောဆိုဖာပေါ်တွင်တုံးလုံးလှဲပြီး ကာတွန်းကားကြည့်နေရင်းပြန်ပြောသည်~~
"ရုတ်ပြီးတော့ ပြန်မလှန်းတော့ဘူးမလား?
TVပဲတစ်ချိန်လုံးကြည့်မနေနဲ့လေ မျက်စိပျက်မယ်~ဒီမှာ ကိုကြီးမုန့်ဝယ်လာတယ် "
"ရေး.....ကိုကြီးကိုအချစ်ဆုံး"
ဆောနူက TV remoteကိုပစ်ချပြီးဟီဆွန်း
ဆီသို့ပြေးလာသည်~
"နူနူး ခြံထဲကအပင်လေးတွေရေလောင်းထားလိုက်မယ်မလား~ကိုကြီး အမေ့ဆီလိုက်သွားရမှာမို့"
"ရတယ် ရတယ် နူနူးလုပ်ထားလိုက်မယ်"
"တစ်ယောက်တည်းနေလို့ရောဖြစ်ရဲ့လား?"
"ခဏနေရင် ထယ်ဆန်းတို့လာဆော့မှာ"
"သြော်~သူငယ်ချင်းတွေနဲ့တည့်အောင်ဆော့နော် ဗိုလ်မကျရဘူး"
"ဟုတ်~ကိုကြီးသွားမယ်ဆိုလည်းမြန်မြန်သွားပါ~ကာတွန်းကားကောင်းကောင်း
ကြည့်ပါရစေ"
ဟီဆွန်းစက်ဘီးထုတ်ကာရွာစွန်ကအိမ်လေးကနေရွာလမ်းအဆုံးအတိုင်းနင်းလာရင်း တစ်ဖက်ရွာက လှပတဲ့ တိုက်အိမ်ဖြူဖြူကြီးရှေ့အရောက်စက်ဘီးကလေးကိုရပ်လိုက်သည်~~
အိမ်ကအသစ်ဆောက်ထားတာဖြစ်ပြီးလူနေတာသိပ်မကြာသေးတာမို့ အားလုံးကသစ်လွင်တောက်ပနေသည်~~
အမေက ဒီအိမ်ကြီးမှာ မနက်သွားညနေပြန် ဟင်းချက်တဲ့အလုပ်ကိုလုပ်ပြီး သူကတော့ဒီရက်ပိုင်းထဲမှာမှ ခြံထဲမှာပေါင်းသင် မြက်နုတ် အပင်တွေရေလောင်းဖို့လူမရှိသေးလို့
ကူလုပ်ပေးနေရခြင်း~
အမေ့ကိုသူရောက်ပြီဖြစ်ကြောင်းပြောဖို့မီးဖိုထဲအသွား မီးဖိုဆောင်ထဲကနေပျံ့လွင့်လာတဲ့အသံချိုချိုလေးကြောင့် သူ့ခြေလှမ်းတွေရပ်တန့်သွားရသည်~~~
