"အီး ဟီး ကိုကြီး မကောင်းဘူး.....ဟင့်.....လူကိုနာအောင်လို့....အင့်.....တမင်တကာလုပ်တာ~"
ဆောနူသည် ဖွေးဥနေသောမျက်နှာတစ်ပြင်လုံးရဲတွတ်သွားအောင်ကိုအာခေါင်ခြစ်ပြီးအော်ငိုနေသည်~~
"တိတ်ပါ ဆောနူနူးရယ်....ကိုကြီးလည်းဘာမှမလုပ်ပါဘူးကွာ....မင်းဘာသာဖြစ်တာမဟုတ်လား??"
"အင့်~အဲ့တာ ကိုကြီးမခိုင်းရင် ဘယ်လိုဖြစ်မှာလဲလို့~အီး "
"ဘာဖြစ်နေကြတာလဲ ?? ဟီဆွန်း ကလေးကိုဘာလုပ်လိုက်ပြန်ပြီလဲ??"
ဆောနူကငိုလိုက် ဟီဆွန်းကချော့လိုက်နှင့်သံသရာလည်နေစဥ် အမေပြန်ရောက်လာသည်~
"အီး ဟီး ဒေါ်လေး~~ကိုကြီးလုပ်တာ သားနောက်စေ့မှာ ဘုထွက်သွားပြီလို့~~"
"ဟယ် အီဟီဆွန်း နင် ကလေးကိုဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ ဟမ် ကိုယ့်ညီလေးကို အဲ့လောက်ရိုက်ရလား???"
"ဟာ အမေကလည်း မသိပဲနဲ့ဘာတွေပြောနေတာလဲ?? ဟိုဘက်ခြံကခွေးကခြံထဲကအပင်တွေကိုလာယက်နေလို့ မောင်းခိုင်းလိုက်တာ အဲ့တာသူ့ဘာသူချော်လဲလာပြီး သားလုပ်လို့ဆိုပြီးတော့ ငိုနေတာကို..."
"အဲ့တာ ကိုကြီးကြောင့်လေ~ကိုကြီးမခိုင်းရင် ဘယ်လိုဖြစ်မှာလဲလို့~~နူနူးက စာပဲလုပ်နေတဲ့ဥစ္စာ~သူများကိုသက်သက်မဲ့အနိုင်ကျင့်တာ...."
"မငိုနဲ့တော့ ဆောနူနူး.....ဒီမှာသားကြိုက်တဲ့အာလူးကြော်တွေပါလာတယ် ဒေါ်လေးနဲ့စားကြမယ်~သားနောက်စေ့ကို ဒေါ်လေးကြပ်ထုပ်ထိုးပေးမယ်နော်....လာ လာ သူ့ကိုထားခဲ့မယ် ဒေါ်လေးတို့ပဲစားကြမယ်"
ဆောနူကိုချော့မော့ပြီး အမေကအိမ်ထဲခေါ်သွင်းသွားသည်~~
ဆောနူနူးသည် တကယ့်ကို ဒရာမာကင်း~~
ကြီးလာရင် ရုပ်ရှင်မင်းသားလုပ်ခိုင်းဦးမယ်~~
~
~
~
~
~
"သားအပြင်သွားလိုက်ဦးမယ်နော် အမေ"
"ကြွ ကြွ ပြန်မလာလည်းရတယ် "
အမေ့ဆီကခွင့်ပြုချက်ရတာနဲ့ ဟီဆွန်းစက်ဘီးစီးလို့ ဦးတည်ရာက ဆောင်းဟွန်းဆီ~~
