Pentagon Series 1: Dream (COMPLETED)

Thirty - Begging

----God always give the hardest battle to His strongest soldier.-----

Right after my confrontation with Shane I didn't waste any minute. I go to Calli's house to ask for forgiveness once more. If I need to kneel down and beg in front of her again and again like what she did that night when I turned my back to her I will do it in a heartbeat just to be her and our children again.

Hindi ko man ginusto ang ginawa ni Shane ng mga panahong iyon subalit alam kong ako pa rin ang may kasalan, kung umpisa pa lang ay nagawa ko nang maging matapang 'di sana ay wala kami sa ganitong sitwasyon ngayon.

When I arrive at Calli's home the lights inside the house are all open, a sign that there's someone inside. I immediately press the doorbell nonstop until some open it for me.

"Sir, ano pong ginagawa ninyo dito? Baka makita po kayo ni Mam El papalayasin na naman po kayo non." Gulat na tanong ng Yaya ni CJ ng mapagpubsan niya ako ng gate.

There's nothing new. Mula naman kasi ng maihatid naming sa huling hantungan si Jace ay hindi ko na nagawang makalapit pa sa mag-iina ko. Sa tuwing susubukan ko pa nga lang na lapitan o puntahan sila pinagtatabuyan na agad ako ni Calli. Masakit para sa akin ang ginagawa niya. Masakit pa sa isang ama na hindi ko man lang magawa hawakan at yakapin ang anak ko.

Calli build a very tall and strong wall between us. Kahit pa minsan ay nakikita kong umiiyak na din si CJ sa tuwing makikita niyang pinagtatabuyan ako ng kanyang ina ay hindi nagpapakita si Calli ng kahit anong kahinaan, which I totally understand.

"Nandyan ba si Calli, Yaya? Please call her for me. Kailangan ko syang makausap ngaun, parang awa mo na." I pleaded to her.

Hesitant at first but she still decided to give it a try. Muli nito isinara ang gate bago pumasok sa loob ng bahay marahil upang tawagin na din ang kanyang amo.

A minutes past which it seem like a life time for me. Pero nandito na ako, hindi ako aalis hanggat hindi ko siya nakakausap. Kung kinakailangang dito na matulog maghapon magdaman, gagawin ko, labasin lang ako ni Calli para magkausap kami at maipaliwanag kong lahat ang totoong nangyari.

The minutes turns into hours, pero wala ni anino ni Calli ang lumabas, maging ang Yaya nito ay hindi na din ako nagawang balitaan marahil dahil maging ito ay pinagbawalan na din niya para makausap ko. Unti-unti na din dumidilim ang kalangitan pero wala akong balak sumuko. I sat down in her gates door step, think ways on how to pursue he again.

Sa paglalim ng gabi ay siya pagsama din ng panahon. Unti-unting bumuhos ang malakas na ulan na may kasamang pagkulog at pagkidlat, subalit hindi pa din ako nagpatinag. Imbis na manatili sa loob ng aking sasakyan at doon mag hintay ay nanatil ako sa kasalukuyan kong pwesto. Wala na din akong lakas pa para tumayo, sa ngayon isa lang ang gusto kong gawin, iyon ang makausap at makapagpaliwanag kay Calii wala nang iba pa.

Sa lalim ng aking pag-iisip ay hindi ko na namalayan ang paglabas ng babaeng kanina ko pa inaasam na makita. Ngayon nga ay nasa harapan ko na ito hawak ang malaking payong na kanyang panangga sa malakas na ulan. May suot din itong kulang abong cardigan na pumuprotekta sa kanya sa lamig ng hangin.

"Anong pang ginagawa mo dito Austine? Gusto mo na ba talagang mamatay sa lamig at sakit dyan? Aba kung gusto mong magpakamatay wag dito sa harap ng bahay ko. Hindi pa ba malinaw ang sinabi ko na ayaw---"

Naputol ang kanyang paglilitanya ng mula sa pagkakaupo sa baiting ng kanyang hagdan ay lumuhod ako paharap sa kanya. Dahil sa pagkagulat ay hindi nagawa agad na kumilos kaya naman nagawa ko din yakapin ang kanyang mga binti kahit pa bas.