TESORO -GAY

3

Günümüz

Postalların sesleri, etrafımda koşuşturan insanlar ve konuşmaları, her şey birbirine girmiş, etrafta koca bir toz bulutu beni içine almıştı sanki.

Kanlar içindeki bedeni nasıl buraya taşımış, nasıl getirmiştim hiçbir fikrim yoktu. Avucumun içindeki, onun kanı ile ıslanmış sigara paketine bakarken gözümden akan yaşı silmiştim gizlice.

"Hassiktir oğlum, Göktuğ komutanda yaralı." Askerlerin ağzından adım çıkarken paketi cebime koymuştum.

"Komutanım." Omzuma dokunan eller ile irkilirken kafamı kaldırmış, üzgün şekilde bana bakan askerler ile ayağa kalkmıştım.

"Oktay çıktı mı ameliyattan?" Şehit olduğunu biliyordum, kendi ellerim ile atmayan nabzını kontrol etmiştim ama belki ben panikten anlayamamıştım, belki de çok yavaşta olsa nabzı vardı, kesinlikle ben alamamıştım.

"Komutanım, yaralısınız."

"Oktay diyorum, çıktı mı ameliyattan?" Bağırtım bütün sesleri bastırırken karşımdaki askerler birbirine bakmıştı. Sıktığım yumruğum ile askerin üzerine yürürken duyduğum ses durmamı sağlamıştı.

"Ceylan?" Murat komutan şapkasını çıkarıp, tuttuğunda her şeyin farkına varmıştım. Bacaklarım beni taşımıyordu, ruhum sanki vücudumdan çıkmak ister gibi göğüs kafesimi zorluyordu. Zor bela sağ elimi başımın yanına koyarken Murat komutan tam önümde durmuştu.

"Vatan sağolsun." Çenem titrerken Murat komutan boğazını belli belirsiz temizlemiş, kendini tekrar etmişti.

"Vatan sağolsun." Onunla beraber herkes aynı kelimeleri söylerken kolumdan tutmuş ve beni boş odaya sokmuştu. Oktay ve beni o yetiştirmişti. Beni ona, onu da bana emanet etmişti.

"Başımız sağolsun."

"Abi, yapma."

"Gel, yarana baksınlar." Kafamı olumsuz anlamda salladığımda beni zorla sedyeye oturtmuştu.

"Bir evladımı daha kaybedecek gücüm kalmadı Göktuğ."

"Benim yüzümden."

"Senin suçun değildi." Kardeşim dediğim adam benim yanımda vurulmuş, benim yanımda can vermişti. Onu koruyamamış, Murat komutanın emanetine sahip çıkamamıştım.