Zawgyi
ဒီလိုနဲ႔ သူႀကီးအိမ္သို႔ေရာက္လာၾကေလသည္။
"ဗ်ိဳ႕သူႀကီး သူခိုးမိၿပီ"
"ေဟဘယ္မွာလဲသူခိုး"
"ဒီမွာေလ"
"ကြၽန္ေတာ္မခိုးပါဘူးဆိုေနမွဗ်ာ"
"မင္းမခိုးလို႔ဘယ္သူခိုးမွာလဲ ငါ့ႏြားကို ဝတ္ေကာင္းစားလွေတြဝတ္ၿပီးခိုးေနတဲ့ေကာင္ ဒါနဲ႔ေနစမ္းပါအုန္းမင္းကို ဒီရြာမွာေရာ ဟိုဘက္ရြာေတြမွာေရာမျမင္ဘူးပါဘူး"
"ဘယ္ျမင္ဘူးမလဲဗ် ကြၽန္ေတာ္ကၿမိဳ႕ကလာတဲ့ ၿမိဳ႕အုပ္ဗ်"
"ဒါဆိုမင္း..မင္းက အမိန္က်လို႔လာတဲ့ ၿမိဳ႕အုပ္မင္း ဂြၽန္ေစာေခတ္ဦး လား"
"ဟုတ္ပါတယ္ဗ် "
"ဘယ္လိုယံုရမွာလဲ"
"ကြၽန္ေတာ္ အစိုးရလက္မွတ္နဲ႔စာရြက္စာတန္းေတြ ကားေပၚမွာပါလာပါတယ္"
"ဒါျဖင့္ကားကေရာ"
"ရြာထိပ္နားေလာက္ေလးမွာပ်က္ေနခဲ့လို႔ဗ် လူတစ္ဦးလည္းပါေသးတယ္ဗ်"
"ဒါဆိုလည္းသြားေခၚၾကတာေပါ့ဗ် ေနလည္းဝင္ေနၿပီ မေမွာင္ခင္သြားေခၚၾကတာေပါ့"
"ဟုတ္ကဲဗ် "
မင္းေၾကာင့္ကိုယ္ဒုကၡေရာက္မလိုျဖစ္ခဲ့ပါၿပီလား ဆူးလံုးေလးရယ္။
ေႏြးဦးေရာင္ျခည္သာယာလွတဲ့မနက္ခင္းေလးမွာေပါ့
"ေဟ့မထေသးဘူးလားငထယ္ ဟဲ့ထေတာ့"
"ဟာအေမကလည္းခနေလးေနပါအုန္းဗ် "
"ထထငါ့ကိုလာကူ သူႀကီးအိမ္ၿမိဳ႕အုပေရာက္ၿပီဆိုလား အဲ့တာဒီမွာဟင္းသြားပို႔ခ်ီ"
"ဟုတ္လားအေမ မ်က္ႏွာသြားသစ္လိုက္အုန္းမယ္ ဒါနဲ႔ၿမိဳ႕အုပ္ကေခ်ာတယ္တဲ့လား"
"ေျပာၾကတာေတာ့ေခါတယ္တဲ့ေအ ငါ့သားေလာက္ေတာ့မေခ်ာေလာက္ပါဘူး"
"ဟဲအေမကိုခ်စ္တယ္ေနာ္"
"အမေလးခြၽဲစိန္ရယ္ သြားပါ"
ဒီလိုနဲ႔ငထယ္ေလးလည္း သူႀကီးအိမ္သို႔ေျခဦးတည္လိုက္ေလသည္။ ေရထမ္းသူကထမ္း ေတာထဲသြားတဲ့သူကသြားနဲ႔ဆိုေတာ့ ရြာလမ္းေလးဟာ လူေတြနဲ႔ စည္ေနေလၿပီျဖစ္သည္။
