Sokak Kapanı

9 ; Güzelliğin körü

Keyifli okumalarr!

Bölüm Şarkısı : Ceylan Ertem - El adamı

🌑

O asla bana ait değil ama onu kaybetmek kalbimi kırar...

🌼

Güven...

Bir insanın güveni en çok ne zaman kırılırdı? Güven nasıl sevgi bir çok tanımla süsleniyorsa aynı o şekilde derbeder ederdi insanı. Kişiden kişiye değişir miydi? Belki de, ama bizim hikayemizde güven bir kişiye körü körüne verilmiş filizleri daha çocukken atılmışken şimdi kocaman bir ağaç olmuş ve kökleri fazlasıyla sağlamdı.
Asi, Alaz'a güvendiği kadar kendisine güveniyor muydu? Sorulsa hiç teklemeden hayır derdi. Onun Alaz'a güveni öyle bir yere dayanıyordu ki, kimsenin bilmese bile gözlerine baktığında koyu kahvelerinin ne kadar parlak olduğundan fark ederlerdi.

Tıpkı şimdi olduğu gibi havaya diktiği çenesinden aşağı akan kanlar olsa da asla geri adım atmaya niyeti yoktu. Çünkü biliyordu, o gelecekti.

"Kızım sen-" Asi'nin eğlenen yüz ifadesi hızla tuz buz olurken dişlerinin arasından tısladı. "O kızım diyen ağzını alır götüne sokarım senin pezevenk."

Karşısındaki adam ise hayretle bilmem kaçıncı şaşırmasını yaşıyordu kıza karşı. Öyle ki, kız asla geri adım atmıyor başkaldırı ete kemiğe bürünmüş Asi diye haykırıyordu adeta. Bir kadını bu kadar güçlü yapan şeyin ne olduğunu sorgulamadan edemedi adam. Ama sorsa kızın bir şey demeyeceğini bildiğinden eğlenmeye devam etti.

"Hırçınlık sizin genetiklerde mi diyeceğim ama, senin anne baba yoktu demi?" Asi'nin sinirli yüz ifadesi buraya kadardı sızım sızım sızlayan bedenine inat gülmeye başladı. Adam daha ne kadar şaşıracağını bilmeden hayretle bakmaya devam etti. "Kızım yetim olduğunu yüzüne vuruyorum gülüyorsun, ha gül bu bir sorun değil eğleniyorum."

Asi gülüşünü bastırdı adama baktı. "Bak kırılırım şimdi, öksüzüm de aynı zamanda neden atladın?"

Asi'nin karşısındaki adam maksimum 30 yaşında olabilirdi yaşına nazaran saçında bir tel bile beyazlamamıştı, derdi yoktu çünkü adam mafyaydı ve bütün pis işlerini yaptıracak birileri elbetteki vardı ama saçlarının sebebinin boya olduğunu da düşünmeden edemedi kız. Bu adam, silah kaçakçılığı yapan pezevengin tekiydi. Üzerindeki siyah takım elbise onda o kadar eğrelti duruyordu ki, gömleğinin yakalarındaki kırışıklık Asi'nin şu durumda bile garibine gidiyordu. Keskin yüz hatları ben mafyayım diyor ama eğlenen tarafı ise yüzünde gülmekten birkaç kırışıklığa sebep oluyordu. Onun dışında gözünün hemen altında biten kocaman kalın göze hızla çarpan bir bıçak izi vardı. Asi tanırdı o izi.

Bu kendini bilmiş, merhametten, adamlıktan yoksun herif ise ; Burak Tatkan Altaş...

Asi, cehennemin dibinden onun civarından çıkmıştı istanbul soğuğunda sahne almak için barın olduğu muhite doğru yola çıkmıştı ki, ne olduğunu anlayamadan ağzına kapanan bir bez ve zifiri karanlık... eğer cehennemin dibinde olsaydı bu hareketi yapabilecek biri olmazdı o zaman ya canına susamış olurdu ya da ölmeyi çok istiyor.

Gözünü açtığında başındaki keskin ağrıyla kendisini soğuk kocaman bir deponun içinde bulmuştu. Ne zamandır burda olduğunu bilmiyordu. Hoş Alaz şu an Asi'yi aramaya çıkmış bile olamazdı çünkü kapının altından gördüğü kadarıyla hava henüz karanlıktı ve Asi zaten barda zannediyordu Alaz. Eğer akıl edip bara gelmeyi denerse daha erken gelme ihtimali vardı.