Stemmen zou lief zijnnn
Niemand Pov:
Leah slaapt al even. Matthy net pas. Hij ligt met zijn hoofd op die van Leah.De jongens willen een foto maken met Leah's telefoon van hoe Matthy en Leah samen slapen, zodat als ze de foto's van komende week gaat bekijken ze die foto ziet. Ze proberen bij de tas van Leah te komen.
Na even kloten hebben ze haar tas. Ze pakken haar telefoon eruit en Milo maakt zorgvuldig een foto. Als dat is gelukt stoppen ze de telefoon weer terug en zetten de tas weer bij Leah.
Leah Pov:
Ik wordt wakker van een hoop gepraat. Ik voel iets zwaars op mijn hoofd. Het is het hoofd van Matthy! Hij slaapt nog. Ik pak zo voorzichtig mogelijk mijn telefoon zonder hem wakker te maken.Ik kijk naar de tijd. Het is 2:41. We zouden er bijna moeten zijn.
"Nou ze is wakker hoor" Het is de stem van Raoul. Ik glimlach en kijk hem voorzichtig aan. "Zijn we er bijna?" Vraag ik aan hem. "Ja, we zijn net van de snelweg af gegaan, misschien kan je Matthy alvast wakker maken" Zegt Raoul.
Ik maak Matthy rustig wakker. "Morguh" zegt hij nog half slapend met zijn ochtend stem. Mijn God wat is dat aantrekkelijk! Leah stop! Je vindt hem niet leuk!
"We zijn er bijna" Zeg ik. "Oh" en hij schrikt op. Ik lach even en trek dan mijn schoenen aan. Ook stop ik alles weer in mijn tas.
"Oké we zijn er nu bijna, we gaan dadelijk als eerst naar binnen, je laat je bagage die onderin de bus ligt daar liggen, daar zorgen wij voor. We gaan naar de lobby en dan check ik voor iedereen in. Daar krijg je je sleutel voor je kamer. Dan gaan we nog even wat dingen uitleggen en daarna mag je je bagage ophalen en naar je kamer" Zegt onze mentor door zo'n microfoontje.
De bus komt tot stilstand. We zijn aangekomen in het plaatsje Malgrat de Mar, dichtbij Barcelona. Iedereen staat op. Ik check nog even of ik niks heb laten liggen en dan lopen we de bus uit. We lopen naar de lobby. Daar loop ik naar Lotte en Amber.
"Hey" Zegt Lotte. "Hey, ik ben zo benieuwd hoe de kamers eruit zien!" Zeg ik. "Ja Same!" Zegt Lotte. Amber rolt weer met haar ogen.
"Ik hoop dat we nog wel veel met z'n drieën kunnen doen en dat je niet alleen maar met Matthy moet!" Zegt Lotte. "Ja ik hoop het ook!" Zeg ik.
"Is het een beetje een leuke jongen?" Vraagt Lotte met een knipoog. Ik haal mijn schouders op. Ik weet het zelf ook niet.
"Oké mag ik even jullie aandacht?" Roept de mentor van een andere klas die ook mee was. Ik zucht maar let dan wel op. "We gaan nu even de sleutels uitdelen, een van de twee mag hem komen halen" Roept ze weer.
Ik zoek oogcontact met Matthy. Als ik die heb seint hij dat ik moet gaan. Ik knik en draai me dan weer om.
"Leah en Matthy" Roept de mentor van de andere klas na een hoop andere namen. Ik loop naar voren. "Oehhh" roept iedereen. Ik zucht en pak de sleutel. Ik loop weer terug naar Lotte en Amber.
Na 5 minuten heeft iedereen zijn sleutel. "Oké ik ga nu even wat dingen uitleggen dus let goed op!
Als eerst gaan wij, de docenten die mee zijn, een appgroep aanmaken met iedereen erin. We hebben jullie nummers al dus daar hoef je je geen zorgen om te maken. In de appgroep wordt ingesteld dat alleen de beheerders berichten kunnen versturen, de beheerders zijn dus alle docenten. In de appgroep word belangrijke informatie gedeeld zoals bijvoorbeeld hoe laat je morgen bij het ontbijt moet zijn. Als er nou nood is of je ons wil appen, kan je onze nummers in de groepsapp vinden.
In dit hotel zijn ze erg streng over hoe laat het stil moet zijn. Om 21:00 moet iedereen in zijn kamer zitten en mag je er niet meer uit. Zelfs als je de deur open doet wordt dat gezien als de kamer verlaten. Als je iets nodig hebt van ons na 21:00 kan je ons dus appen en dan komen wij naar jou toe. Om 23:00 is het stil. Je mag nog wel fluisteren maar niet meer praten. Als je een van deze regels overtreedt wordt het een waarschuwing. Bij de tweede waarschuwing bellen we je ouders al en bij de derde wordt je naar huis gestuurd.
Omdat het nu al zo laat is moeten jullie dadelijk stil zijn op de gangen en meteen naar je kamer toe. Je mag niet meer even kijken hoe de kamer van je vrienden eruit ziet want dan verlaat je de kamer. Dat kan je morgen doen.
Morgen begint het ontbijt om 8:00 maar dan hoef je er natuurlijk nog niet te zijn. Omdat we nu zo laat zijn hebben we voor jullie geregeld dat de ontbijtzaal open blijft tot 12:45. Om 13:00 staat iedereen hier in de lobby klaar met alles wat je mee moet nemen. We kunnen niet op je wachten want we hebben een drukke planning. Sta je hier niet om 13:00 is dat ook een waarschuwing. In de groepsapp zullen we het nog even herhalen en laten we weten wat je mee moet nemen.
Jullie mogen nu je bagage ophalen en dan naar jullie kamer. We gebruiken de lift NIET, dus we gaan gewoon met de trap. Je bent stil op de gangen en gaat meteen naar je kamer en blijft daar dan ook. Dan mogen jullie nu gaan"
Iedereen rent zowat naar de bussen. Het is erg druk en je wordt bijna platgedrukt.
Als ik eindelijk mijn tas heb loop ik weer terug naar binnen. Daar wacht ik op Matthy.
Niet veel later komen de jongens ook aanlopen. We lopen met z'n allen naar de trap.
"Ik ben zo benieuwd hoe onze kamer eruit ziet!" Zeg ik enthousiast. Ik kijk op onze sleutel waar onze kamer zit.
"We hebben kamer 326, dus op de derde verdieping" Zeg ik. "Nog zoveel trappen?" Zegt Matthy die met moeite de eerste trap opkomt. Ik sta al boven aan de eerste trap.
Mijn tas is erg zwaar en erg groot dus onhandig dragen, maar ik draag ook hele middagen een kind op mijn arm dus dit gaat best makkelijk.
"Kom schiet op! Ik wil onze kamer zien!" Zeg ik enthousiast. "Deze tas is zwaar man!" Zegt Matthy om zich te verdedigen. Ondertussen is hij ook bij mij aangekomen.
"Kom hier met die tas" Zeg ik tegen hem. Matthy geeft mij zijn tas. Ik pak hem op en loop de volgende trap op. Ik heb nu dus 3 tassen, mijn schooltas(handtas), mijn weekendtas en die van Matthy.
"Jeez!" Roept Koen. "Holy shit" Roept Raoul. "Jullie stellen je echt aan, zo zwaar is het niet" Zeg ik. "Nou, je had zowat je hele voorraadkast in alleen maar die handtas van je" Zegt Milo. Ik lach.
Als we op de 3e verdieping zijn geef ik Matthy zijn tas weer terug. "Thanks" Zegt hij nog. "Kom we gaan kijken hoe onze kamer eruit ziet!" Zeg ik en ik loop door de gang.
Wij zitten helemaal aan het einde van de gang. Robbie en Koen een paar kamers voor ons en Raoul en Milo daar nog een paar voor.
Ik stop de sleutel in het sleutelgat en draai hem een paar keer. Dan doe ik de deur open.
Ik verveel me zo😭. Ik moet eigenlijk leren maar heb geen motivatie dus dan nog maar een hoofdstukje uploaden toch. Ik zal proberen morgen of donderdag weer te uploaden maar weet niet zeker of dat gaat lukken.
1292 woorden
JE LEEST
The smile you give me
FanfictionLeah gaat naar een nieuwe school, omdat haar ouders wouden verhuizen. Leah zorgt thuis vaak voor haar broertjes en zusjes waardoor ze weinig tijd heeft voor andere dingen. Haar ouders ziet ze bijna nooit, die zijn altijd aan het werken, ze kan dus w...