The smile you give me

H. 18🗿

Hij legt heel voorzichtig het watje op mijn nog bloedende sneeën. Het prikt erg veel, maar daar denk ik niet aan. Ik denk aan dat Matthy er nu ook van weet. Ik kijk hem aan in zijn ogen en hij is erg geconcentreerd op mijn sneeën.

"Je hoeft niet te antwoorden als je dat niet wilt, maar hoelang doe je dit al?" Vraagt Matthy voorzichtig en hij kijkt mij nu ook even aan. Ik kijk weer weg, als teken dat ik geen antwoord wil geven.

Matthy vraagt niet verder en gaat weer verder met mijn sneeën. "Twee jaar" Zeg ik dan zachtjes en ik kijk hem weer even aan. Matthy stopt weer even en kijkt mij ook trots aan(hij is trots omdat ze het toch had gezegd. Niet omdat ze het al zolang doet rustig maar!).

Ik zie nu pas dat hij tranen in zijn ogen heeft. Is hij echt zo bezorgd?

Matthy gaat nu verder met mijn andere arm. "Als je ooit over iets wilt praten weet je me te vinden" Zegt hij lief. Ik geef hem een glimlach.

"Zo!" Zegt Matthy als hij klaar is. Hij maakt het bloed nog even schoon en doet er dan een stukje verband omheen. "Kan ik nog iets voor je doen?" Vraagt hij. Wat is hij toch lief!

Ik schud mijn hoofd. "Zullen we maar weer gaan slapen dan?" Vraagt hij. Ik knik en loop met hem mee naar het bed.

We gaan weer onder de dekens liggen en Matthy doet het lampje uit. "Sorry Matt" Zeg ik zachtjes. "Je hoeft echt geen sorry te zeggen! Ik ben juist blij dat ik je kan helpen!" Zegt hij. Ik glimlach, maar dat kan hij niet meer zien.

Ik word wakker van Matthy's wekker. Ik zet het nachtlampje aan en ik zie Matthy ook al bewegen. "Goejemorguh" Zeg ik. "Goejemorguh" Zegt Matthy die mijn accent weer na probeert te doen.

"Wat gaan we vandaag eigenlijk doen?" Vraagt Matthy aan mij. "Weet ik niet eigenlijk" Antwoord ik. "Kijk eens in de groepsapp, daar zullen ze het vast in hebben gezet" Zegt hij.

"Ik heb geen telefoon hè" Zeg ik giechelend. "Oh ja tuurlijk" Zegt hij en hij pakt zijn eigen telefoon. "Morgen voor 10:00 hebben ontbeten. Om 10:30 sta je klaar. We gaan de stad verkennen in de vorm van een opdracht. Zorg dat je een pen bij je hebt." Leest hij voor. "Vandaag wordt de heetste dag dus zorg voor luchtige kleren" Hij kijkt me aan.

Fuck. "Hoe warm wordt het?" Vraag ik. Hij opent de weerapp. "38 graden" Zegt hij. "Oh, dat moet wel lukken denk ik" Zeg ik.

"Weet je het zeker?" Vraagt hij verbaasd. "Ja, komt wel goed" Zeg ik en ik pak mijn dunste topje met lange mouwen, het is een croptop maar wel met lange mouwen. Daarop doe ik het rokje die ik samen met Matthy in de stad had gekocht.

Ik kleed me om in de badkamer en loop dan weer terug. Ik maak me even klaar en dan gaan Matthy en ik samen naar de ontbijtzaal.

We gaan met z'n tweeën bij de vrienden van Matthy zitten. Ik had weinig keus aangezien Matthy me meetrok. "Doe je dat vandaag aan?" Vraagt Milo aan mij terwijl hij mijn outfit scant. "Ja, is er iets mis mee dan?" Vraag ik terwijl ik kijk of er een vlek ofzo op zit.

"Nee hoor, alleen, is dat niet een beetje warm?" Vraagt hij. Ik kijk naar Matthy. "Oh nee hoor, ik heb het niet zo snel warm" Zeg ik dan maar.

Ja ik moest iets! Nou goed, Matthy en ik lopen naar het eten en ik pak een croissantje en een broodje. We lopen weer terug en gaan weer zitten.

"Oké we hebben iedereen. Je gaat dadelijk in groepjes van 5 of 6 door de stad lopen. Er is voor jullie een route uitgestippeld die jullie moeten volgen, langs die route kom je langs allemaal monumenten. Je krijgt ook een blaadje mee met vragen. De antwoorden op die vragen kan je vinden bij de teksten bij de monumenten. Je mag geen google translate gebruiken. Bij elk monument staat een docent die jullie indien nodig helpt met vertalen. Jullie moeten om 15:00 weer terug zijn bij het hotel. Elke groep start bij een ander monument dus je komt elkaar niet tegen. Dan mogen jullie nu de groepjes gaan maken." Legt onze mentor uit.

Matthy trekt me dichter naar hem toe. "Jij zit bij ons" Zegt hij met een grote ondeugende grijns op zijn gezicht. "Nou ik heb wel een hoop te zeggen zeg" Zeg ik voor de grap. "Bij ons altijd" Zegt Milo lachend.

Onze mentor deelt papiertjes uit. Elke groep krijgt dus 2 papiertjes. Een met de route en een met de vragen. "Jeez! Dat zijn echt heel veel vragen!" Zegt Robbie als hij het papiertje in zijn handen gedrukt krijgt.

"Oké dan mogen jullie nu naar je eerste monument lopen" Zegt onze mentor en iedereen loopt weg.

Mensen sorry dat ik even niks van me heb laten horen maar ik had er gewoon niet veel tijd voor. Ik heb het eerste hoofdstuk van mijn nieuwe boek al afgeschreven maar meer heb ik er ook nog niet aan gedaan. Nu is mijn toetsweek voorbij dus heb ik het weer drukker, maar ik zal proberen maandag of dinsdag weer te uploadenn

870 woorden