Yaralar alır insanlar,
Baş edemeyecekleri kadar büyük;
Anlatamayacakları kadar küçük.
Yara başlar git-gide,
Ruhu ele geçirmeye.
İlk önce;
Kalbe dolar pencelerini,
Tırnaklarından akın eder kalbe;
Zehir.
Damarlarda dolaşır;
İnsanı esiri haline getirir.
Göremezsin,
Engelleyemezsin.
Günü günden ölürsün,
Eskisi gibi olamazsın,
Gözlerinde ki parlaklık sönür;
Karanlığa bürünür.
Bir kalp kaldıysa geriye,
Ruhun esiri olur.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yalnızlığın Sokağında.
PoesíaKendime ait şiirler ile dolu bir evren, sadece bana ait, sadece yazdıklarım ve yazacaklarımla.
