Yalnızlığın Sokağında.

Mary kim ki?

Mary, Mary
Buralar çok soğuk,
Kar yağmıyor, rüzgar yok,
Kış da değil aslında,
Yazın ortasındayız,
Ne kokular giriyor içeriye,
Ne kuşların nağmeleri,
Pencereyi açtığımda,
Ama ben öyle miyim?
Zihnim,
Kuru bir sahra,
Ne mevsimi belli ne insanı,
Ne karlar yağıyor,
Ne insanlar duruyor,
Herkes gibi.

En çok da sen gibi,
Mary Mary,
Ne vardı ki gitmekte?
Buldun mu beni o şehirde?
Cevabını söyleme,
Soru yakıyor canımı yeterince,
Cevap ise çıkartır ruhumu bedenimden.

Bazen dışarı çıkıyorum,
Güneş gökyüzünde yerini aldığında,
Ama yine çok üşüyorum,
Mary yanıma gelsen olmaz mı?
Senin varlığın Mary,
Kışı bile yaz yapar,
Sonbaharda ağaçlara çiçek açtırır.

Seni özledim Mary,
İsmimi dudaklarından duymayı özledim,
Gülüşünü, heyecanını,
Özledim seni Mary.

Ve sen yoksun,
Ben ise buradayım,
Gidip gitmeyeceğimden endişe ediyorsan,
Korkuyorum ki uzun seneler burada kalacağım,
Kalmak sorun değil,
Katlanmak da mümkün insanlara,
Ama sadece sen varken.