Yalnızlığın Sokağında.

karışık bir kızın duyguları

Büyük savaşlar vermiş,
Kaybetmişim her birinde;
Yenilgi değildi yoran beni;
Bu savaşta kaybettiklerimdi.

Acılar, sıkışmış göğüs kafesimde,
Büyük darbeler vurmuş bana,
Her soluk, acımı artırmış,
İşkence etmiş.

Bunları yaşamak değil,
Bunlarla uzun bir hayat yaşamak öldürür insanı.

Duygularım, en acı yaram,
Öyle karmaşık, öyle dolambaçlı bir yol ki,
Kimsenin girmeye cesareti olmaz.

Ben ise, seyirci kalırım yarama,
Hep olduğu gibi,
Hep olacağı gibi.

Acım hafiflemez,
Ne merhemler, ne ilaçlar fayda eder ona,
Kendimi duyarım da,
Ses vermem.

Ses verirsem eğer,
Çok şey ister,
Yapamayacağım şeyler.

Ben,
Bana yetmiyorum,
Bunu biliyor ve korkuyorum;
Enkazın altındayken ruhumun acı dolu ezgisi ile ölmeyi.

Anlattıklarım da yetersiz kalır,
Hissettiklerimin yanında,
Tek istediğim;
Konuşmayayım,
Ama dinle beni.