Bu sonuca dedemin köstekli saatini bularak varmıştım. Değişikti saati ama. Değişme, kanlı olduğundan kaynaklanıyordu. Dedeciğim, ölmüş müydü şimdi ? Zaten mektubunda da söylemişti. "Eğer bana bir şey olursa beni unutma." Ah dedeciğim ah ! Artık gözümden yaş, elimden saat düştü. Mektubunda söylediği gibi, yolun açık olsun dedeciğim. Ama yılmayacaktım. Er ya da geç o katil bulunacak, katilin katili olacaktım. İçeri bilgin girdi. Hemen gözyaşlarımı silip,
-Buyrun efendim, dedim.
-Ne oldu sana böyle ?
-Hiç, dedim. Buraları temizlerken gözüme bir şey kaçtı.
Elime mendil verip,
-Olmuş bir şey, dedi. Ben anlarım.
-Olmadı bir şey, diyerek odama kaçtım.
Kapıyı da kilitledim. Herşeyi bir kenara bırakıp eski ev meselesine tekrar döndüm. Acaba dedem, katil ve eski ev bir bağlantı olabilir miydi ? Düşünelim, dedem, kırın orada duruyor, katilin de burada yaşayacak hali yok ya ? Bu yüzden eski ev sorunu, çözülüyor. Çünkü katil eski evde olursa dedemi rahatlıkla öldürebilirdi. Öyle de olma ihtimali var. Fakat bir şiir söylemişti. Onu da hatırlayalım.
"Evimin yakınında,
Var bir budala,
Ama beni ararken,
Çıktı gitti uzaklara. "
Buradan aklıma geldi. Eski ev bizim yakınımızda, bu doğru. Var bir budala diyor. O da ben olmalıyım. Onu arıyordum, bu da doğru. Uzaklara gittim. Bu da doğru. Eski ev sorunu tamamen kalktı. Fakat dedemin katili yarıda kaldı. Belki de baştan beri dedemi öldürmeye çalışıyordu. Benim gitmemi bekledi ki savunmasız kalsın diye. Vay hain vay ! Şimdide belki eski evine gitmiştir. Şimdi bende onu takip edecektim. Hemen aşağıya indim. Handaki bulaşıkçıya,
-Hey, buradan hiç birisi gitti mi, dedim.
-Sadece özel zamanlarda, dedi. Fakat sen gitmek istersen zor olabilir ama bilgine yine de sor.
-Sağol.
Hemen bilginin olduğu yere gittim. İnşallah cevabı olumlu olurdu.
