🚪 මාරක බහුරූපේක්ෂය 🚪

21-1) මව සහ දරුවෝ

ඒවගේ තත්ත්වයක හිටියත් මොකුත් වුණේ නැති ගානට පොඩි කම්පනයක්වත් නැතිව නිදා ගන්න පුලුවන් වෙන එක ඇත්තටම අලුත්ම විදියකට ප්‍රශංසා කරන්න ඕනෙ දක්ෂතාවයක් කියලා ඔහුට කියන්න සිද්ධ වුණා.

එදා රෑ ඔහුට හීන පෙණුනේ නැහැ. ලින් ජියුෂ' මුලින් බලාපොරොත්තු වුණේ පළවෙනි රැයේදි මොනවා හරි සිදුවීමක් වෙයි කියලා. මුළු රැය පුරාවටම ඉර පායනකම් සාමකාමීව නිදාගන්න පුලුවන් වෙයි කියලා ඔහු කොහෙත්ම අපේක්ෂා කළේ නැහැ.

උදේ වෙදී තුන් නිවුන්නුන්ගේ නිවසේ ඔවුන් වෙනුවෙන් උදේ ආහාරය සූදානම් කරළා තිබුණා.

තුන් නිවුන් දරුවන්ගේ අම්මා ගොඩක් කරුණාවන්තයි වගේම සුහදයි, ආහාර වේල ගොඩක් රසවත් සුවඳකින් යුක්ත වුණා. මුලින්ම, හැමෝම මේසය වටේ වාඩි වුණා; එක පුද්ගලයෙක්වත් ඔවුන්ගේ චොප්ස්ටික්ස් ඇල්ලුවේ නැහැ, අවසානයේදි රුඅන් නන්චු පළවෙනි ආහාර පිඬ කටට දාගත්තා.

"නරක නෑ." රුඅන් නන්චු කිව්වා. "මොකද ඔයාලා මම කන දිහා බලාගෙන ඉන්නේ? ඇයි ඔයාලා කන්නේ නැත්තේ?"

"මේක කන්න පුලුවන්ද?" ඇස් යට අඳුරු වෙලා තිබුණ, ඊයේ රැයේදි හොඳින් නින්ද ගියේ නෑ වගේ හිටිය ෂු ෂියාඕචං කල්පනා කළේ මේවා කන එක ආරක්ෂිතයිද කියලා. "කෑම වල ප්‍රශ්නයක් නෑ නේද?"

රුඅන් නන්චු කෑ ගැහුවා, "ඒක ප්‍රශ්නයක් උනත් කන්න වෙනවා. මොකද , අපි මෙහේ නැවතිලා ඉන්න දවස් හතේ වතුර විතරක් බොන්නද ඔයා හිතාගෙන ඉන්නේ?"

හොඳයි, ඇත්තටම ඒක වුණේ එහෙම. ඇත්තටම, මේ ගොඩනැගිල්ලේ වෙන ආහාර මූලාශ්‍ර තිබුණේ නැහැ.

ගොඩක් වෙලා කල්පනා කරලා මේකට එකඟ වුණාට පස්සේ, හැමෝම තමන්ගේ චොප්ස්ටික් අරගෙන තමන්ගේ ඉස්සරහ තියන උදේ ආහාරය ගන්න පටන් ගත්තා. ආහාර ගන්න අතරෙදි නිවුන්නු තුන් දෙනා කාමරෙන් එලියට ආවා. තුන්දෙනාම එකම ලේ-රතු පාට ඇඳුමෙන් සැරසිලා හිටියේ, ඔවුන්ගේ කොණ්ඩය තදින් පිටිපස්සට කරලා බැඳලා තිබුණේ, ඔවුන්ගේ එක සමාන මූණු වල කිසිම හැඟීමක් තිබුණේ නැහැ. කිසිම දැණුම්දීමක් නැතුව ආව මේ ආගන්තුකයන්ට මුල ඉඳන්ම නිවුන්නු තුන්දෙනා කිසිම හැඟීමක් පෙන්නුවෙ නැහැ. ඒක නිකන් හිස් අවකාශයට මූණලා ඉන්නවා වගේ.