IN-LAWS MISTRESS

29

At sandali pa nga akong napahinto, matapos ko naman siyang matanawan matapos kong makalabas sa exit door ng kusina nila. At ngayon nga ay tila napako sa napakalawak na likod bahay nila Papa.

Nakaupo siya sa isang open na maliit na kubong gawa sa kawayan.

Halatang balisa... At nakatingin lang sa malayo na tila kay lalim ng iniisip.

Aaminin kong nakadama ako ng awa sa nakikita ko. Dahil sa unang pagkakataon ay nakita ko siya sa ganitong sitwasyon.

Muli naman akong lumakad patungo sa kanya, at sa tingin ko ay hindi niya namalayan ang paglapit ko sa kanya.

Marahil ay okupado ang isip niya ng mga alalahanin. Na nahihiling ko din na sana nga ay wala akong derektang kinalaman sa ipinagkakaganito niya.

I sighed deeply, bago naman bumwelo pa ng bahagya at tuluyan ng ibinuka ang aking bibig.

"Papa..."

Isang simpleng tawag ko sa kanya. Na mabilis naman tumapos sa malalim na pag-iisip niya.

Mabilis naman siyang napabaling sa akin. At halata ding tila hindi siya makapaniwala sa nakikita niya.

"Ikaw ba talaga yan Clarisse?" Tanong pa niya.

Bahagya naman akong ngumiti at muling humakbang mas palapit pa sa kanya.

"Mahirap bang paniwalaan na kaya kitang puntahan dito huh Papa?" Tanong ko pa.

"Oo Hija, dahil ang unang pagkakaton mo itong ginawa na hindi mo kasama ang asawa mo." Sabi niya.

Naupo naman ako sa tabi niya at kahit sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko pilit ko pa din namang pinakalma ang sarili.

"Alam kong nahihirapan kana sa sitwasyon mo, kaya naman hindi man tama ay nandito ako Papa." Sabi ko pa.

Huminga naman aiya ng malalim at pilit na pinasaya ang sarili.

"Salamat Hija..." matipid na tugon niya.

"Palagi nalang kasing ikaw ang nauunang mag-isip paano mo mga ba ako tutulungan. At pasayahin din naman sa paraang alam mo. Kahit sa katotohanang hindi naman tayo nagkakasama." Sabi ko.

"Masaya na akong makita kang maayos at hindi nag-iisip ng mga bagay na hindi naman talaga dapat kung naging matinong asawa lang noong una pa lang ang asawa mo." Malungkot na sabi niya.

"Alam ko naman yon Papa, at ikaw na lang din naman ang tanging nagbibigay pag-asa sa akin. At sa tuwing makikita ko ang pagbabago ni Dino. Ay ikaw pa din naman ang naiisip ko. Dahil kung hindi naman talaga sa iyo ay hindi ko mararanasan ang  gaya nito. Subalit ngayong nasa ganyan kang sitwasyon ay paano pa ba ako magiging masaya?" Halos maiyak na sabi ko.

Nagbuntong hininga siya.

"Ok lang naman ako Clarisse, at muli ay makakabawi ako."

Umiling-iling ako sa sinabi niya.

"Hindi Papa, sa nakikita ko ay halos pinabayaan mo na ang sarili mo. Ang negosyo mo pa kaya? Tapos parati ka ding lasing, paano nalang pala yung sinabi ko sa iyong huwag ka ng iinum dati? Na akala ko pa naman ay susundin mo talaga ang gusto ko ngunit hindi naman pala." malungkot na sabi ko.

"Sinunod ko naman lahat ng gusto mo. Pero hindi ko alam kung bakit dumating ako sa punto ng buhay ko na gusto ko ng isuko ang lahat ng may kinalaman sa iyo. At mahirap man ay sinubukan ka ding kalimuta at ipaubaya sa tunay na nagma may-ari sa iyo. Dahil alam ko naman kung gaano mo ba kamahal si Dino. Na dapat ikatuwa ko naman dahil Anak ko siya." Muling sabi niya.

Napayuko ako, at sandali ding hindi naibuka ang bibig sa mga sinabi niya.

"Bakit pumunta ka pa dito Clarisse? Sana ay hinayaan mo nalang ako. Gaya ng sabi ko ay masaya na akong makitang masaya ka..." patuloy pa niya.

"Pero masaya nga ba ako Papa? Masaya nga ba ako gayong nakikita ko ang lalakeng mahalaga sa akin na nahihirapan ng gaya nito? Akala mo din ba ay hindi ako nasasaktan sa tuwing mababalitaan kong bumalik ka sa pagiging lasenggero mo? Na akala ko pa naman any mahalaga talaga ako sa iyo, pero hindi naman pala?"

Mabilis namang napa angat ang kanyang mukha sa mga sinabi ko...

"T-Totoo bang mahalaga ako sa iyo Clarisse? Na may pakialam ka talaga para sa akin? Na——-"

"Na mahal din ba kita Papa? Iyan ba ang gusto mong itanong huh? Bakit? Hindi ko pa ba nasagot ang mga tanong mo dati? Matapos kong pumayag na halikan mo ako at makita din naman ang lahat sa akin?"

Sandali naman siyang natigilan... At halata din ang pagsigla mula sa malungkot niyang mga mata kanina.

"Mahal na mahal kita Clarisse. Alam mo yan diba? Na gagawin ko ang lahat para lang sa iyo. Sayang nga lang at naging manugang kita. Siguro ay ganito talaga minsan ang tadhana..." muli naman siyang napayuko.

"Alam kong mahal mo ako Papa. Alam na alam ko yan kahit noong hindi kapa nagsasabi sa akin." Matatag na sabi ko.

Napamaang naman siya sa sinabi ko sa kanya. At sandali ding napatitig sa aking mga mata.

"At alam mo din bang noong gabing nagtapat ka sa akin ay napakasaya ko? Na kahit sinasaway ko ang sarili ko na huwag kang gustuhin ay hindi ko magawa. Dahil gusto din kita Papa... No! Mahal kita Steven. At this time ay nandito ako hindi bilang manugang mo, kundi isang babae na handang ibigay ang lahat para sa lalakeng pinaka mamahal niya..."

Hindi na siya kumibo pa at nanatili lang kaming nakatitig sa isa't-isa.

"Nga pala, nag resign na ako Papa." patuloy ko.

Pansin ko ang pagkagulat niya. "Sure kana ba diyan sa decision mo Clarisse?"

Matipid lang akong tumango sa kanya. "Oo sigurado na ako, dahil kung nasa trabaho ako ay hindi kita matutulungan. Kaya naman sasamahan kita Papa na muling magsimula. Na muling ibangon ang negosyo mo. Alam kong mahirap, pero naniniwala akong kakayanin natin ito..."

At muli  ay namalayan nalang ang aming mga sarili na muli ay magkalapat ang aming mga labi. At sabik na ipinapahayag ang labis na pagkasabik sa bawat isa.

At masasabi kong ibang-iba ito sa mga nauna.

Dahil ngayon ay buong laya naming pinagbigyan ang aming mga sarili. At maglikot na din ang mga kamay ko sa kanya habang ganong din naman siya akin.

Alam kong bawal... Alam kong itatakwil kami ng mga taong malalapit sa amin. Subalit gagawin ko pa din kung ano ang magpapasaya sa amin.

At handa na akong ibigay sa kanya ang lahat lahat na mayron ako. At ialay din sa kanya ang lahat ng pinaka-iingatan ko. Pati na ang puso at kaluluwa ko.

Dahil ngayon ay singurado na ako...

Sigurado na akong hindi lang naman material na bagay ang ginusto ko sa kanya.

Dahil gusto ko siyang mahalin sa panahon na walang-wala siya. Sa panahong, alam kong tanging ako lang makapagbibigay ng saya sa kanya.

At muli ay magpaubaya sa kanyang maalab na at mapusok na halik. At magpaubaya din ng magsimulang gumapang ang kamay niya at madama ang init ng palad niya na sabik na humimas sa mayaman kong dibdib.

Matapos naman niyang alisin ang butones ng blouse uniform ko. At marahang ipasok ang kamay niya sa loob ng bra ko. At malayang mai unlocked ang hook nito mula sa likuran ko.

At mapasinghap ng magsimula siyang sumimsim sa aking leeg. Kasabay ng masuyo at punong puno ng pananabik na paghimas niya sa dibdib ko.

"Ughhh sobrang bango ko Clarisse... At sobrang lambot din ng boobs mo. Nababaliw ako sa iyo."

"Papa.. I missed you..."

"Miss din kita, sobra."