𝕲𝕺𝕹𝕷𝖀𝕸𝖀𝕹 𝕰𝕱𝕰𝕹𝕯𝕴𝕾𝕴

Gönlümün Efendisi 8. Bölüm

Zeynep:Cüneyd?

Cüneyd ses vermez Zeynep ise merak edip içeri gider Cüneydi koltukta oturup boş duvara bakarken görünce yanına oturur~

Zeynep:Cüneyd korkuttun beni ne oldu Cüneyd?

Cüneyd Zeynepe bakar onun gözleri içini ısıtmıştır~

Cüneyd:Zeynep aslında-

Susmuştur Cüneyd sanki biri ağzını kapatıyordur nedenini bilmiyordur ama susuyordur~

Zeynep:Cüneyd aslında ne?

Cüneyd:Rüya gördüm ben

Zeynep:Hayrolsun

Cüneyd:Hayır mı şer mi ancak Allah bilir Annem
(Annem dediğinde yüreği burkulmuştu sanki boğazı düğümlendi ardından sözüne devam etti~) Annemi gördüm benim yüzümden

Zeynep:Cüneyd

Cüneyd:Benim yüzümden oldu öyle dedi annem sonra bir silah

Zeynep eliyle ağzını kapatır tövbe çeker~

Cüneyd:Zeynep ben annem..

Zeynep:Cüneyd annenin yanına mezarlığa gidelim mi?

Mezarlığa gelirler Zeynep dua okur Cüneyd iki senedir annesinin mezarlığına gelmemiştir~

Cüneyd:Anne

Gözleri yaşarır kendisinin neden olduğunu hatırladıkça kalbine bir sancı giriyordur annesinin mezarının yanına gider~

Cüneyd:Anne ben özür dilerim kızdın mı bana

Zeynep onları yalnız bırakmıştır Cüneyd ise Zeynebin gittiğini fark etmemiştir~

***

Sadi Hüdayi dergahtadır Cüneyd ve Zeynep bu saatte gelecektir ama gelmemiştir tam Cüneydi arayacakken Zeynep gelir~

Zeynep:Sadi Hüdayi efendi

Sadi Hüdayi: Zeynep kızım hoşgeldin hele Cüneyd nerde?

Zeynep:O az sonra gelecek Zehra nerede?

Sadi Hüdayi: Bilmiyorum ki Zeynep kızım

***

Cüneyd mezar taşına kafasını koymuştur mutsuz ve düşüncelere dalmıştır~

Zehra:Cüneyd efendi

Zehra bunca yıl annesinin mezarına gitmeye cesaret edememiştir annesinin mezarını İlk defa görüyordur gözlerinden yaşlar süzülür~

Cüneyd Zehraya bakar ağladığını görüyordur ama birşey demiyordur Cüneyd gözlerini kapatır Zehra ise göz yaşlarını siler~