...Her zerresi buram buram barut kokan bir asker duygusuzdur, gönlüne vatan sevdasından başka hiçbir sevdanın sığamayacağını düşünür.
Eğitim aşkıyla yanıp tutuşan genç ve masum bir anasınıfı öğretmeni ise o askerin gönlünde koca bir devrimi gerçekl...
Selamlarr 'DEVRİM' Benim ilk hikayem bu yüzden biraz acemi bir dille yazıldı. Kusuruma bakmayın😌 Her hafta yeni bölüm gelecek ama gün veremiyorum. Bu kadarr. Keyifli okumalar💗 KİTABI ABLAM OKURSA SİLERİM. ABLA OKUMA🤬
....
_____________________
İnsanın büyüdükçe mi artıyor dertleri, yoksa insan büyüdükçe mi anlıyor gerçekleri?
Özdemir Asaf. _____________________
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌊
2004 / Gümüşhane
Etrafta gözle görülür bir karmaşa , bir kaos vardı. Her tarafa bavullar ve çantalar saçılmıştı. Herkes bir işle uğraşıyor, bütün bavullar ve çantalar ağzı dolu şekilde arabaya yükleniyordu.
Aksun ailesi Muğla'ya gidiyorlardı.
"Şu bavulu cetur ula!" Eksiksiz bütün eşyaları arabaya yerleştirmekle görevli olan Oya nene, bir yandan da gelini Pınar'a laf ediyordu.
"Ceturdum! Çatladun değ mu iki dakika behleyince?" Söylene söylene ellerine bavulu aldı Pınar. Sonra da Oya neneye doğru getirip yere bıraktı.
Pınar, otuz üç yıllık hayatı boyunca çekmediği bütün tasaları kaynanasından çekmişti. Ters bir kadındı Oya nene. Ama bazen de bir o kadar cana yakındı.
"Cir cir edup durmayın ula! Bicdeku da kafa!" Bütün çantaları yerine yerleştirip direksiyona geçti Orhun. Karısı ile annesinin bu bitmek bilmez atışmaları rahat vermiyordu. "Celun! Haydi bakayum. Ekmek teknemizu açacağuz orada!"
Pınar da, Oya nene de sustu. Pınar, kocasının yanındaki koltuğa sindi. Oya nene ise arka koltuklardan birine yerleşti. Arabada olması gereken son bir kişi kalmıştı. Ailenin ilk ve tek çocuğu olan Devrim.
Orhun, camı aralayıp etrafa bakındığında kızının yere oturmuş, çamurla oynuyor olduğunu gördü. Sarıya çalan kumral saçları iki yandan örülmüş, minik ve kırmızı dudakları büzülmüştü. Bu görüntü Orhun'un yüzüne belli belirsiz bir tebessüm oluşturmuştu. "Kizum! Haydi gel! Cidiyoruz!"
Ailede şivesi olmayan tek kişi oydu. "Tamam! Geliyoyum!" Mavi gözleri babasına döndü küçük kızın. Sonra da ufak bedenini olduğu yerden kaldırıp arabaya doğru geldi. Kapıyı kısa boyundan dolayı zar zor açsa da sonunda başardı. Nenesinin yanına sindi. Oya nene de torununu kollarına aldı ve bu sefer o da gülümsedi.
