" Atlas bebeğim nerde! " dedi genç kadın bağrarak. İki doğurmuştu ama kızı vardı bir tek oğlu yoktu. Bebeğimi çaldılar diye bağırıyordu sürekli. En son dayanamayarak eşinin kolarına düştü. Genç adam panikle bağırırken kadının diğer çocukları endişeyle annelerini dehşetle bağrışlarını duyuyorlardı. O sırada bütün korumalar hastanede terör estiriyorlardı.
Ama kimsenin aklına gelmiyecek bir şey yapmıştı o kadın. Bebek susmadığı için döve döve öldürmüştü cani kadın. (Tuna değil!)
Sonrada kimse anlamasın diye ölen bebeği yakıp yerine turuncu saçlı bir çocuğu değiştirmişti. Saatler sonra tuna'yı alan aile hastaneden çıkarken. Çatı katında yakılmış bir bebek bulmuşlardı. Kadın bunu öğrendiğinde dehşetle ne yapacağını şaşırmıştı. Yapılan dna testi sonuçlarını değiştirip tunanın öldüğünü ispatlamıştı. Genç kadın ise çığlıklarla inkar ediyordu. Adam eşini bu halinin üzerine yemin etmişti.
' Bende Atlas'sam bebeğimi öldüreni güzeller güzeli eşimi bu hale sokan şerefsizin soyunu dibine kadar kurutucam. ' demişti genç adam öylede yapmıştı.
Hatta bunun üzerine o kadını bulup dehşet verici bir şekilde öldürüp bir yıl hapis yatmıştı.
/ ᗩᒪᗩTᗩᗰᗩᗪıᗰ :( / / ᗩᑎᒪᗩYᗩᑎ? /
𝑺̧𝒊𝒎𝒅𝒊𝒌𝒊 𝒛𝒂𝒎𝒂𝒏... Yᗩᘔᗩᖇ'ᗪᗩᑎ...
" Şimdi ben sizinlemi yaşıycam? " dedi Tuna düz bir sesle. " Evet artık hiç ayrılmiycaz güzelim. Hep birlikte yaşiyicaz artık. " dedi kadın tunanın turuncu saçlarını severken ağlak tonda.
Tuna dayanamayarak gerçek ' annesine ' sarıldı.
Sarılma ve tanışma fastı bittikten sonra babası, abileri ve iki ablası şirkete gittikten sonra 4 abisini ve iki ablasının eşleriyle barabar salonda konuşuyorlardı. Annesiyse oğlunu hiç uyumadan beklediği için dinlenmek için odaya çıkmıştı.
Onlara üçlüden ve bebeklerden bahsetmişti. Ama isimlerini söylememişti. İkizi buna çok sevinmişti. Bebeği olduğunu biliyorlardı. Ama üçüz olduğunu bilmiyolardı. Hepsi konuşurken en büyük abi ve ablasının eşlerinin kuzen olduğunu öğrenmişti. Ve ruslardı. Tuna bunu duyunca belki üçlüyü tanıyorlardır diye sormuştu.
" Şey... " patlayan silah sesleriyle ve bağrışlarla sözü kesilmişti. İlayda tunayı tutup yere çökerken evin içerisindeki korumalar cam kenarlarından korumaya geçerken. " Aaahhh! " karnına giren ağrıyla bağırdı tuna. Silah sesleri kesilmişti amadışarıdaki bağırışlar devam ediyordu. " tuna iyimisin! " İlaydanın bağırmasıyla herkes tuna'nın başına toplandı. " iyim sade ani hareken edince karnıma ağrı girdi. " dedi.
Kızların yardımıyla ayağa kaldırılaıp koltuğa oturttular. Tuna'nin karnı hale daha ağrıyordu ama panik yapmasınlar diye söylememişti. Tunayı yerden kaldırdıklarında hepsi şaşkınca yerdeki kana baka kalmıstı. Şoku ilk atlatan emir olmuştu.
" Tuna...? " dedi şaşkınca.
Anesi panikle oğlunun yanına gekeldiğindtuna giren acılara dayanamayarak bağrarak ağlamaybaşladı. Aselay korkuyla dışarıya çıkıp kavga eden eşine bağırdı.
" Deriin çaduk gelin tuna ya bir şey oldu! " dedi üçlü bunu duyar duymaz önündeki adamları ittirerek işeri girdi. İçeri girdiklerinde gördükleri manzarayla çok geçirmişlerdi.
Tuna hamile miydi?
Tuna onları görmesiyle aklına gelen ilk ism dudaklarından döküldü.
" Magnus... " dedi.
Magnus geçirdiği çoku atlatarak tunanın yanına gitti. Tuna'nın yanina oturarak elini karnına koydu. Tuna gözlerinde akan yaşlarla konuştu. " Bebeklerime bir şey oldu. " dedi kafasını ne ara geldiğini bilmediği Adonise çevirerek. Tuna daha fazla acıya dayanamayarak bayılır.
Uyandığımda etraftaki sesleri yeni yeni duyuyordum. "Nasıl söyliyicez öldüklerini? " dedi ağlak bir tonda söylemişti annem. Bilincim aşıktı ve doktorun dediklerinide duya biliyodum. Tam kalkışacakken duyduklarımla hareket dahi edemedim. "Dediğim gibi iki bebeğini kaybetti. Şu an sadece biri yaşıyor afacan güçlüymüş ama diğer ikisi dayanamamış. Psikolojisini sabit tutmaya çalışın. Yoksa hem bebek ölür hem anne. Verdiğim ilaçları eksiksiz içsin bolca yemek yesin ve yürüyüş yapsın. İyi günler efendim." diyip çıktı.
Bebeklerim... öldülermi?
Yattığım yerden oturur pozisyona geldiğimde herkez bir birine sarılmış ağlıyordu. Beni gören yanımdaki büyük abimdi. "Tuna..."dedi şaşkınca. Bu kelimeyle dakikalardır tutuğum göz yaşlarımın akmasına sebep olmuştu.
Herkes bana bakarken ben abime bakıp " öldülermi? "Dedim duygusuz bir şekilde. Abim yatağ oturup bana sarıldı. Omzumdaki ıslaklık bunun kanıtıydı. Kendimi daha fazla tutamayarak abimin boynuna sıkıca sarılarak sesli bir şekilde ağlamaya başladım.
"Benim yüzümden öldüle "dedim hafif sesli bir şekilde.
Eğer ben kendime iyi baksaydım bebeklerim ölmiyceklerdi. Hepsi benin yüzümden. Ben kendimi suçlarken kapıyı açıp çıkmışlardı. Abim saçlarımı okşayarak " Senin suçun değil güzelim, iki bebek dayanıksızmış... hem biri yaşıyor daha. Kendini daha fazla üzme, sonra bebeğinde üzülür." dedi tesellici bir şekilde ve beni geri yatırdı. Biraz uyumamı söyliyip odadan çıktı. Sol tarafımdaki duvarın yarısından çoğunu kaplayan camdan dısarıda yağan yağmura bakarak uykuya daldım.
En son düşündüğüm şeyse üçlünün odada olmanasıydı.
Tabikide üçlüde iki bebeğini onlar yüzünden öldüğünü düşünüp, bebekler doğana kadar tunadan uzak durma kararı almışlardı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
![Liderlerin Eşi // BxBxBxb [18+]](https://img.wattpad.com/cover/374857232-64-k399837.jpg)