Inside Darkness -Lestappen

You are my purpose

Charles

Tedirgin adımlarımla kafeye doğru yürüyordum. Normal şartlarda asla ve asla gitmezdim ancak konu Max oluncada yerimde duramazdım. Tamam belki biraz korkmuş olabilirdim ama yine de gidip ne istediğini öğrenmem gerek diye düşünüyorum. Çünkü Henry'i birazcık bile tanıyorsam istediğini almadan durmayacaktır. Kafeye birkaç adımlık yürüme mesafesinde bir park gördüm ve oraya doğru ilerledim. En azından biraz sakinleşmek için uygun bir alandı.

Parkın içine girdiğimde saati kontrol etmek aklıma geldi ki bakmaz olaydım yalnızca 2 dk kalmıştı. Birkaç saniye daha soluklanıp kafeye doğru ilerledim. Bir yandan saate bakıyor bir yandanda etrafi kolacan ediyordum.

Saniyeler kala kafeden içeriye girmeyi başarmıştım. Bu saatte kalabalık olacağını düşündüğüm kafe, çalışanlar ve cam kenarında oturan adam hariç bomboştu. Kapı kapanma sesiyle çalışanlardan biri beni farkederek yanıma geldi ve o adamı işaret etti.

'Siktir tabi erken gelmisti orospu çocuğu'

Tedirgin ama emin adımlarla masaya doğru ilerledim. Beni görmesiyle beraber gözlük ve şapkasını çıkardı. Tabi ki gördüğüm manzaraya şaşırmadan edemedim ki sanırım bunu dışıma da yansıtmışım.
Ben masaya otururken bu sefer konuşmaya başladı.

"Ne o öyle çokmu şaşırdın?"

"Yoo hiçte bile! Hatta biliyormusun Henry yüzüne çok ama çok yakışmış" 

Diyerek insiyetifimi ve tavrımı bozmadım. Sonuç olarak onca şeyden sonra acıyacak değildim ya

"Merak ediyorumda Charles acaba şimdi polise gitsem ve elimdeki kayıtları onlara versem böyle konuşabilirmisin?"

Diye yanıtladı her zamanki soğuk ses tonuyla

"İnan bana Henry sende öyle bir cesaret olsaydı benim için aileni karşına almasını bilirdin ama sen öyle korkak herifsinki bırak aileni arkadaşlarını bile bana karşı savundun! Şimdide karşıma geçerek beni tehdit edemezsin!...Ulan ben seninle evlenmeyi planlıyordum..senin gibi korkak biriyle. Gittim ailemi karşıma aldım. Şimdi karşıma geçmiş zavallı gibi beni kendi dayak yediğin kayıtlarla tehdit ediyorsun,söylesene Henry amacın ne senin?"

Biraz durakladı ve gözlerimin içine baktı.Bense sinirden ellerimi masanın altında yumruk yapmış hazırda bekliyordum.Geçen birkaç saniyeden sonra konuşmaya başladı.

"Sen...Amacım sensin Charles."

"Benim ha..o zaman benden sana bir tavsiye,elde edemeyeceğin şeylerin peşinden koşma."

Dedim aniden. Masadan kalkarken bileğimden tutularak geri çekildim. Tam yumruğumu savuracaktımki boynumda hissettiğim şırıngayla beraber yeri boylamam bir oldu. Anlamlandıramadığım birkaç şey söyledi ve bunlar benim bayılmadan önce duyduğum son sözler oldu.

Şimdi canlarım uzun bir bölüm değil biliyorum ama ara bölüm gibi bişi olsun

Birde geç geldi biraz çünkü hastaneden yazıyorum,birkaç işlem geçirdim ki ztn bundan sonraki bölümde geç gelecek sanırım kusura bakmayın.

Herneyseee kendinize iyi bakınnn💗