Inside Darkness -Lestappen

Punishment

Nabersinizzz
Kaoss

Zaman atlaması var çünkü neden olmasın dedim

~1 Hafta Sonra~

Charles

"Değil konuşmak mümkün olmadıkça göz göze bile gelmeyeceksin!...duydunmu beni!?"

"T-tamam"

Dedim sesimin titremesine lanet okuyarak,korktuğumu belli etmemeliydim.

Henry'nin beni zorla kendi evinde esir etmesinden bu yana 1 hafta geçmişti ve yarış haftası geldiği için zarla zorla onu gitmeye ikna edebilmiştim. Ancak bir şartı vardı o da basına sevgili olduğumuzu söyleyerek beni Max'ten uzaklaştırmaktı. Eğer bunu yapmazsamda Max'in kariyeri ve hayatı tehlikeye girecekti. Çünkü Henry'i tanıyorsam istediği şeyi elde edemezse kimse de o şeye sahip olamazdı. Ve evet o şey bu durumda maalesef ben oluyorum.

Max demişken..ah şimdi kesin beni arıyordur okyanus gözlüm. Onu o kadar çok özledimki.

"Yarın sabah giyeceğin şeyleri Ella sana getirecek. Onun dışında seni ben götürüp getirceğim anlaştık mı?"

Kafa salladım. Tam kapıdan çıkacaktıki geri dönüp konuşmaya devam etti.

"Ayrıca Charles sakın kaçıpta polise gitmeye kalkışma! Geçen seferki ceza hafifti ama bu sefer sana dokunmaktan çekinmeyeceğim,bana bunu yaptırma lütfen."

Yutkundum karşılık vermek için tam ağzımı açacaktımki kapının sertçe kapanma sesi ile beraber sustum.

Aklıma o gecenin gelmesiyle beraber irkildim. Bir şekilde bazı korumaları yaralayıp kaçmıştım ki keşke yapmasaydım. Çevre çok ıssızdı ve telefonum olmadığı içinde maalesef nereye gideceğimi bilmiyordum. Korumaların birinin cebinden bir telefon birde araba anahtarı alıp arabayı aradım.

Bulur bulmaz yola koyuldum. Konuma baktığımda ülkenin diğer ucunda olduğumuzu farkettim. Arabayı çalıştırıp en yakın karakola doğru ilerledim. Bir yandanda etrafı kolaçan ediyordum.

Yaklaşık 1 saat süren yolun ardından karakola vardım ve hemen şikayette bulundumki aslında bulunmamışım. Evet karakoldaki çoğu çalışan Henry'nin babasına çalışıyordu. Kahretsin ben neden böyle insanlara bulaşmıştım ki diye tekrar kendime kızdım.

Ve beni çalıntı araç kullanmaktan tutukluyorlardı. İşte o an boku yemiştim. Yarım saat sonra kolumda kelepçe önümde Henry vardı.

Kefaletimi ödemiş beni süzüyordu yüzsüz herif.

Sonrasında ise beni tekrar eve götürmüştü. Evin önünde durduğumuzda ben ne yapacak diye tir tir titreyip korkarken, o sinirini yatıştırmaya çalışıyordu.

"İn arabadan" dedi soğuk ve keskin bir ses tonuyla. Dediğini yapıp indim ve eve doğru yürümeye başladık.

Eve girer girmez kapıyı çarparak konuşmaya başladı "Dersini aldığını varsayıyorum Charles ama yinede bu yaptığının bedeli olmayacağını düşünüyorsan yanılıyorsun!" Korkarak ne diyeceğini bekliyordum. Beni kolumdan tutarak en alt kata indirdi. Buraya daha önce hiç gelmemiştim.

Kilitli bir odanın kapısını açtı. İçeriye göz attığımda odada hiçbir ışık veya pencere yoktu. İşte o an bana ne yapacağını anlamıştım.

"Hayır..hayır lütfen bak ne istersen yaparım Henry bak lütfen kapatma beni buraya.." diye çoktan ağlayıp, yalvarmaya başlamıştım. "Üzgünüm Charles,bu sana verebileceğim en hafif ceza. O yüzden bence daha fazla zorlama." Diye cevaplamıştı.

Beni içeriye kitlemesiyle odanın karanlığına gömüldüm. Rutubet kokusu,tozlar,karanlık ve ben. Saatlerce o odada bağıra bağıra ağlamıştım o gün. Yalvarmış yakarmış,sürekli özür dilemiştim ama yinede kimse beni o odadan cıkarmaya gelmemişti.

Aradan kaç saat geçmişti bilmiyorum ama artık ağlamaktan gözlerim kurumuş,ellerim kapıya vurmaktan morarmaya ve kanamaya başlamış,korkudan çektiğim birkaç saç telim çoktan yeri boylamıştı.

O gün..hâlâ aklımdaydı ve bu verdiği cezalardan en hafifiyse diğerlerini düşünemiyordum.

En sonunda gerçekliğe geri dönüp odama çıktım Henry etrafta yokken biraz uyumak çok harika görünüyordu. Çünkü o pislik evdeyken doğru düzgün uyuyamıyor,yemek yiyemiyordum. Kendimi en sonunda düşüncelerden kurtarıp uykuya teslim ettim.

Okullar açıldı😖

Bu arada not olarak şunu söyleyeyim bu Henry yarış pilotu (Nascar vb tarzda) bunun babasıda tehlikeli zengin mafyanın teki.

Neyseee
Seviliyorsunuz❤️‍🩹