Günler geçtikçe daha iyiye gidiyordum, artık kendi başıma kalkıp yürüyebiliyordum, yürümek için birine ihtiyaç duymuyordum, kollarımda ve yüzümdeki yaraların sargıları da kalkmıştı.
Oturma odasında uzanmış telefonum ile ilgilenirken lise arkadaşlarımdan buluşma mesajı gelince sevinçle doğruldum. Ben İzmir'e taşındığımdan beri onlarla uzun zamandır görüşemiyorduk, benim için İzmir'e gelmişlerdi. Hemen odama geçtim. Dolabıma biraz göz gezdirdikten sonra beyaz mini bir etek, üzerine toz pembe bir crop ve beyaz kürk giydim. Saçlarımı düzleştirdim, hafif bir makyaj yaptım ve hazırdım. Son kez kendime baktıktan sonra odadan çıktım, mutfakta yemek hazırlayan Bora beni görünce güçlükle yutkundu ve çatık kaşlarıyla bana bakmaya başladı.
"Nereye?"
"Arkadaşlarımla buluşmaya"
"Kimmiş bu arkadaşların?"
"Liseden kız arkadaşlarım"
"Bu kılıkla mı?"
"Ne varmış kılığımda?"
"Bir karış etekle dışarı çıkamazsın, git üzerini değiştir"
"Pardon? Ne zamandan beri giydiklerimi sana soruyorum?"
"Uzatma Ece, git değiştir şu üstünü"
"Hayır değiştirmeyeceğim"
"O zaman gitmiyorsun hiç bir yere"
"Gidicem"
"Geç içeri Ece"
"Geçmicem"
"Ece uzatma dedim, bu kılık kıyafetle hiç bir yere gidemezsin, ayrıca ben o lise arkadaşlarını tanımıyorum"
"Tanımak mı zorundasın?"
"Tabikii tanımak zorundayım"
"Tamam Bora yeterince saçmaladın, şimdi ben gidiyorum"
"Tamam o zaman bende geliyorum"
"Ne demek bende geliyorum ya? Gelmiyorsun hiç bir yere"
"Ya benimle gideceksin, ya da evde kalacaksın"
"Ben kendim gidicem"
"İşte öyle bir dünya yok"
"Neden yokmuş?"
"Ben öyle diyorum da ondan"
"Seni dinleyen kim?"
"Çok uzattın Ece, geç içeri son kez söylüyorum"
"Tamam sen söylemeye devam et çünkü ben geç kalıyorum" dedim ve hızla evden çıktım. Bora defalarca arkamdan seslendi ama onu aldırış etmeden yoldan geçen bir taksiyi durdurup kızlarla buluşacağımız yere geldim.
Bir kafeye gelmiştik, kızlarla uzun uzun oturup sohbet ettik, onları o kadar çok özlemiştim ki, bu buluşma çok iyi gelmişti.
Telefonuma gelen üst üste bildirimlere artık dayanamayıp okumaya karar verdim, mesajları atan Bora'ydı.
'Nereye gittin?!'
'Konum at çabuk'
'Aç şu telefonu beni delirtme!"
'Bak kızım sinirleniyorum iyice'
'Sen atma o konumu atma, ben seni nasıl olsa bulucam'
Dua et yanında hemcinsim olmasın'
'Cevap ver artık şu mesajlara'
'İyi sen kaşındın, geliyorum'
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İŞ BİRLİĞİ
ActionKüçük kız kardeşi ölünce babasının yanına İzmir'e taşınmak zorunda kalan kızın, kardeşinden ona kalan kolyeyi tamir ettirmek için bir dükkana girince cinayete şahit olması...
