Chapter 30-
Stell POV
Ilang taon na din ang nakalipas
Hindi pa din sya nawawala sa isip at lalong lalo na sa puso ko
Pero kailangan kong mabuhay
Kaya kahit mahirap ay kinaya ko
Kinaya kong tumayo at buuin ng paunti unti ang buhay at pangarap ko
Lunes ngayon
Busy sa resto
Aira: Chief nakakatuwa ang daming good feedback ng mga bago nating pagkain sa menu
Napangiti ako sa narinig ko mula sa aking manager
Stell: good to hear aira
Aira: chief, sabihin mo nga sakin paano mo naisip ang idea ng chicken adobo with coffee? Grabe talaga utak mo!
Stell: paborito iyon ng taong mahalaga sakin
Aira: ahh kaya pala, nasan na sya chief?
Napangiti ako ng mapait sa tanong nya
Stell: honestly, hindi ko alam saka wala na akong balak alamin pa
Aira: sayang naman chief pero desisyon mo naman yan kaya support lang ako
Stell: hayy ikaw talaga napakachismosa mo aira
Napangiwi naman si aira dahil sa sinabi ko
Aira: slight lang naman chief haha
Stell: sabihin mo chismosa ka talaga haha
Aira: hahaha grabe ka na talaga sakin chief
Nagtawanan lang kami ni aira hanggang sa nagpaalam na ako dito
Stell: pagkaayos mo ng lahat dito umuwi ka na ha, mauuna na ko sayo
Aira: ako ng bahala dito chief! Ingat
Tuluyan na akong lumabas sa restaurant na pag-aari ko
Dalawang taon pa lang kaming nag-ooperate pero sa awa naman ng dyos ay pumapatok kami sa tao
Mabilis akong sumakay sa sasakyan at nagmaneho pauwi
Pagkadating ko sa condo ay sinalubong ako ng kalungkutan
Naalala ko na naman sya
Ibinaba ko ang bag ko saka ko ibinagsak ang katawan ko sa malambot na kama
Sa tuwing mag-isa ko ay laging sya ang laman ng isip ko
Nakatulala ako sa kisame
Nangungulila sa kanya
Halos limang taon na ng huli ko syang makita
Sa loob ng mga taon na iyon ay ang katotohanang sya lamang ang kayang mahalin ng puso ko
Sinubukan kong kalimutan sya at magmahal ng iba pero hindi ko kaya
Hindi ko kayang lokohin ang sarili ko lalo na ang puso ko
Ipinikit ko ang mga mata ko bago pa ako tuluyang lamunin ng pangungulila sakanya ay nagpasya na akong matulog
Kinabukasan
Maaga akong nagising
Ngayon kasi ang meeting ko sa engineer na gagawa ng restaurant na itatayo ko sa tagaytay
Ang balak ko kasi ay timeless or classy ang maging drama nito
Halos ilang beses din akong nagpa-appointment sakanila at laging narereject
Kaya naman ng makatanggap ako last monday ng messenge galing sa sekretarya nila na tatanggapin nila ang project ay sobrang saya ko
Sila ang gusto kong gumawa ng resto ko sa tagaytay dahil madami na akong nabasa at narinig na magagandang feedback sa mga proyekto nila mula sa mga kapwa ko negosyante
at base din naman sa mga nakikita ko ay talagang sila ang nangunguna sa bansa ngayon
Kaya talagang looking forward ako na sila ang gumawa at magdesign ng bago kong resto
Masyado kasing importante sakin ang lugar na pagtatayuan ko ng restaurant na iyon
Habang nagmamaneho ay tumawag si Pablo at nagsabi ito na hindi nya ako masasamahan dahil may biglaang lakad sya
Si Josh naman ay tinawagan ko para magpasama pero out of the country pala sya ngayon
sobrang busy na talaga naming lahat
Si Josh at Pablo na kasi ang naghahandle ng kani-kanilang family business
Si Justin naman ay wala na akong balita, maging sila Pablo at Josh ay wala ding alam kung nasan ito
Saktong 9 ng umaga ako umalis sa condo
ala una pa naman ang meeting namin kaya tamang tama lang ang alis ko
Tinawagan ko na din si aira na hindi ako papasok ngayon
Nagbilin na din ako ng mga dapat gawin
May tiwala naman ako saknya na kaya na nyang patakbuhin ang resto kahit wala ako
12:30 ay nasa meeting place na ko
Pagbaba ko ay sinalubong agad ako ng malamig na hangin
Stell:napaaga ata ako
Umupo muna ako habang pinagmamasdan ko ang lugar
Maganda talaga dito
Maaliwalas at presko ang hangin
Ilang buwan ko ding kinulit ang may ari ng property na ito para ibenta nya sakin
Maya maya ay nakita kong may sasakyang paparating
Tumayo naman ako at naglakad para salubungin ito
Nang makababa ang sakay ng sasakyan ay
unti-unting tumigil ang mundo ko
Hindi ko inaasahang makikita ko sya
Bumilis ang tibok ng puso ko
Tumingin ito sa akin
Nagtama ang mga paningin namin
Stell: Felip
Nag-angat lang ito ng tingin pero hindi ngumiti
Felip: Let's start this meeting madami pa akong tatagpuing client ngayon
Dahil sa sinabi nya ay natauhan ako
May kung anong sakit ang gumihit sa puso ko
Alam kong galit sya dahil sa ginawa ko noon at hindi ko sya masisisi kung magiging ganito ang trato nya sakin
Stell: sure
Naglakad kami papunta sa mismong lugar na pagtatayuan
May inilabas syang blueprint
Nagpapaliwanag sya ng kung ano ano samantalang ako ay walang naiintindihan sa mga sinasabi nya
Nakatitig lamang ako sa kanyang maamong mukha
Felip: kung ok na sayo ang plano at wala ka ng ipapabago ay pwede na nating simulan ito next week
Stell: okay
Nakakunot ang noo nitong humarap sakin
Felip: thats it? Okay? Wala ka man lang bang babaguhin sa mga sinabi ko?
Napatingin ako sa kanya dahil sa tanong nya
Stell: why? I mean-
Felip: nothing, anyway i gotta go
Stell: Okay
Tumingin lang sya sakin
Para bang may gusto syang sabihin pero mas pinili nyang wag ng magsalita pa
Umalis si Felip habang ako nakatayo pa din kung saan nya ko iniwan
Nakatingin lang ako saknya hanggang sa mawala na sya sa paningin ko
