දෙන්නම යහතින්... සක්‍ය කලබල වෙලා...
" මේදව්... අවුලක් නැ නේ... ආයිෂ්... සොරි මේදව්... ඉන්න මං බැහැලා බලන්නම් ගොඩක් ඩැමේජ්ද කියලා... "
ඉතින් අර කඳුළු පාට වගෙ ඇස් දැන් ඇත්තටම කඳුළු පාටයි... මට කතා කරන්න ඉඩක්වත් නොතියා මෑන් බැහැලා දිව්වා...
වාහනෙ වැදිලා තිබ්බෙ මාර ගහක... අපි ලොකු කතාවක ආව නිසා වේගෙ අඩුවෙන් ඇවිල්ලා තියෙන්නෙ... හරියට වැදුනා නම් අපෙ කැලිත් නැ ඉතින්... කාර් එකට නම් ටිකක් ඩැමේජ්...
සක්‍යගෙ මූන බලන්න බැ... යටිතොලත් විකාගෙන කොල්ලා නැමි නැමි බලනවා වාහනෙ... ඒ ඇස් පසුතැවෙනවා... මගෙ දිහා සැරින්සැරෙ බලබල සමාව ඉල්ලන ඇස් දැක්කම... සත්තයි මට ලෝබ හිතුනා... මෙන්න මෙහෙ වරෙන් මෝඩ පිස්සා කියලා පපුවට උන්ඩි කරගන්න හිතුනත්... යෝහ් මොනවද දේව්‍ය තමුසෙ මේ හිතන්නෙ...
" ඒයි... සක්‍ය... Its okayy... ඉන්ෂුවරන්ස් එකට කෝල් එකක් අරන් මට මේක බැලන්ස් කරගන්න පුළුවන්... ම්... ඔයා වොරි වෙන්න එපා... "
වේගෙන් උස් පහත් වෙන පපුව... අඬන ඇස්... පසුතැවීම පිරුනු මූන තව ඉවසන්නවත් බලන් ඉන්නවත් ඉඩක් දුන්නැ මට... මං තුරුල් කරගත්තා... මොකක්... දෙයියනෙ ඔව්... කෝච්චිය වගෙ කියවන කොල්ලා දැන් මගෙ පපුව අස්සේ... විශ්වාස කරන්න... මගෙ පපුව හරිය ලාවට තෙත් වෙනවා... අඬනවද... එයා අඬනවද...!
මං තව ටිකක් තදට තුරුල් කරන් පිට දිගෙ හිමින් හිමින් පිරිමැද්දා... මට අමුතුයි... මේ කොල්ලා ඊටත් අමුතුයි... එයා අඬනවද... ඒත් ඇයි... මටත් වඩා මේ මනුස්සයා බොලඳයිනෙ... පොඩි එකෙක් වගෙනෙ...
" සක්‍ය... මං කිව්වනෙ ලමයො... ඔයාට වොරි වෙන්න දෙයක් නැ... මට මේක මැනේජ් කරගනන පුළුවන් ලමයො... ඔය අඬනවද ඉතින්... අඬන්න දෙයක් වුනාද මෙතන ම්ම්ම්... අලි බබෙක්නෙ බලන් යද්දි... මටනෙ නලවන්න වෙලා තියෙන්නෙ දැන්... "
මේ මමමද... මේ මම දන්න මමමද... ජීවිතේට පොඩි එකෙක් හුරතල් කරලා නැති... සහෝදරයෙක් ඉදලා නැති... ඥාති වෙන පොඩි එකෙක්වවත් ළඟට අරන් නැති... ඒ කෙනාමද දැන් මේ අලි බබෙක් තුරුලට අරන් නලවන්නෙ... දේව්‍ය ඇත්තටම මේ උඹමද...
