අද වෙනදා වගෙ එයා කතා කරන්න කරදර වුන්නැ... මං කියන හැමදේම අහගෙන ඔළුව ලාවට හොල්ලලා මටම අවදානෙ දීගෙන මගෙ අතත් සැරින්සැරෙ පිරිමදිනවා... ඇයි වීනස්... ඇයි... මං අහන්නෙ මීට කලින් මං ගාවට නාවෙ ඇයි වීනස්.. උඹට තිබ්බනෙ මේ පිහාටුවක් තරම් සනීප ආදරෙත් එක්ක කලින්ම මං ගාවට එන්න... දෙයියනේ එහෙනම් මං මෙච්චර බිඳෙන්නැනේ...
ඇස් අස්සෙ උනලා වේලිලා ගිහින් හීතල වෙන කඳුළු අද උණුවට දැනෙන්න අරන්... මගෙ අංශුවක් අංශුවක් ගානෙම උඹ ගාව දියවෙන්න අරන් මැනිකේ... ඇහිපිල්ලන් දෙක තුනක් ගහලා මං ඒවා හංගගත්තත් මං දන්නවා වැඩි වෙලාවක් මට මේ කඳුළු අල්ලන් ඉන්න බෑ කියන්න...
බිඳිලා ගිය කටහඬින් වුණත් මං නතර කරපු තැනින්ම කතා කරන්න ගත්තා...
" කියනවා නම් කියන්න දේවල් සෑහෙන තියෙ හිමසල්... මං ටික ටික ඔයාට කියන්නම්... මං දන්නැ ඒත්... මෙහෙම ඔයා ගාව දියවෙද්දි මාව සැහැල්ලු වෙනවා හිමසල්... අම්මා ගැන මේ ඇති හිමසල්... තව කියෙව්වොත් මං අකමැතිම විදියට හිමසල් ඉස්සරහ මට ඇස් හෝදන්න වෙනවා... "
ඇස් හීන් කරන් අර කට කොනේ හිනාව... මං කියපු දේට එයා හිනාවුණෙ එහෙම...
" ඇස් හෝදන්න ඕනි කියන වෙලාවට මගෙන් හැංගෙන්න එපා මේදව්... මට පිහින්න ඉඩ දෙන්න... ඔයා වට්ටන වට්ටන කඳුල මට මගෙ අත් වලින් පිහන්න ඉඩ දෙන්න..."
සැනසිල්ලක් දැනුනා...
" හිමසල්... ඔයා හිතනවද... මං වගෙ මනුස්සෙක් හිමසල්ට දරාගන්න පුළුවන් කියලා... "
" වගෙ කියලා ඔයා අදහස් කරන මනුස්සයා කවුද මේදව්..."
" මං වගෙ සැරින්සැරේ දියවෙන මනුස්සෙක්... සැරින්සැරෙ වෙනස් වෙන මනුස්සෙක්... මේ දැන් ඕන කියලා හිතෙන ඊගාව තප්පරේ ඈත් කරන්න හිතෙන විදියෙ හිතක් තියන මනුස්සෙක්... අසීමාන්තික විදියට තනිකමට ඇබ්බැහි වුන මනුස්සෙක්...මෙච්චර කියලත් හිමසල්ට බය නැද්ද... මං අතින් තුවාල වෙන්න...? "
කකුල් දෙකත් එරමිණියා ගොතන් එයා ලංවුනා මට තව ටිකක්... දැන් ඒ අත් මගෙ කම්මුල් උඩ... ඒවා සීතලයි... අනේ මට ආස හිතුනා... මට මතක් වුනා පුංචිම දවස් වල මං රෑට නිදාගද්දි හොයන අම්මගෙ අත්ගොබ වල තිබ්බ හීතල... ටිකෙන් ටික මට මගෑරුනු මං ලෝබ කරපු ඒ හීතල...
