chapter 4

234 32 0
                                    

Chapter 4
August 18, 2024
⛰️Chapter 4.

သရဲလား



“တောင်စောင့်နတ်သာရှိရင် ကျွန်မတို့မိသားစုက ဘာလို့ ဆင်းရဲမွဲတေနေသေးတာလဲ၊ ရှင့်မြေးကြီးက ချင်းဟွာတက္ကသိုလ်ကိုမဝင်နိုင်ခဲ့ဘူး၊ တောင်စောင့်နတ်က ကျွန်မတို့ကိုဘာလို့ကောင်းချီးမပေးတာလဲ”

လျိုရှိုးကျန့်က သူမဘာသာဝမ်းနည်းနေ၏။ယောက္ခမဖြစ်သူ၏အယူသည်းမှုကြောင့် သူတို့မိသားစုက ရွာထဲတွင်ခေါင်းမထောင်နိုင်ပေ။အဲ့ဒီတော့ဘာဖြစ်လဲ။သူမကပြောပြီးရင်းထပ်ပြောနေဦးမှာဘဲ။ဒီလိုအဖွားကြီးကို နည်းနည်းလေးတောင် မကြင်နာချင်ဘူး။

“မြန်မြန်ပါးစပ်ပိတ်လိုက်စမ်း”

ဝူစုန့်ယာက တံခါးကိုပြင်းပြင်းထန်ထန်ထုကာ လျိုရှိုးကျန့်ကိုဆက်မပြောအောင်တားချင်နေ၏။အခြားသူများက သူမတစ်ဘဝလုံးယုံကြည်ထားသည့်အရာပေါ်ရေဆိုးလောင်းချလာသည်ကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီးခွင့်ပြုနိုင်မှာလဲ။

“ဘာလို့လဲဆိုတော့ နင်ကအပျင်းထူပြီးလောဘကြီးလို့လေ၊ နင့်သားက‌လည်း ထုံထိုင်းပြီးတုံးနေတာ”

ယွင်ရုန်သည်လည်း ထိုမိန်းမကအလွန်ဆူညံလွန်းသည်ဟုခံစားမိသည်။အစတွင်သူမက အခြားသူများ၏မိသားစုပြသနာ၌ဝင်မပါချင်သော်လည်း ဒီမိန်းမကမူ နတ်ဘုရားများကိုမလေးမစားပြုမူကာ ‘ပိုးစာပင်ကိုလက်ညှိုးထိုးရင်း ကျိုင်းကောင်ကိုကျိန်ဆဲ’*တာမျိုးတောင်လုပ်လာပြီး သူတို့မိသားစုကိုကောင်းချီးမပေးသည့်အတွက် အပြစ်တင်နေလေသည်။

(Tn:သွယ်ဝိုက်ပြီးပြောဆိုတာမျိုးပါ)

ယွင်ရုန်က သည်းမခံနိုင်တော့ပေ။ဤအမျိုးသမီးက အလုပ်မကြိုးစားသလို ရည်မှန်းချက်လည်းမရှိပေ။အဲ့ဒါကိုမှ နတ်ဘုရားတွေက သူတို့ကိုပိုက်‌‌ဆံတွေလာပေးဖို့ မျှော်လင့်နေသေးတာလား။သူမက ဒီလိုလူမျိုးကိုအမုန်းဆုံးဖြစ်သည်။ဘာကိုမှစွဲစွဲမြဲမြဲမလုပ်သော်လည်း ကိစ္စတစ်ခုဖြစ်လာသောအခါ တာဝန်မယူဘဲခေါင်းရှောင်တတ်ကြသည်။

ကျယ်လောင်ကာရှင်းလင်းသည့် အသံစူးစူးက အခန်းထဲမှထွက်လာလေသည်။၎င်းက လျိုရှိုးကျန့်၏နားထဲ၌ မိုးကြိုးပစ်ချလိုက်သလိုဖြစ်သွားကာ ‌အလန့်တကြားထခုန်လိုက်သည်။

ငါ့တောင်ကိုဘယ်သူရွေ့တာလဲWhere stories live. Discover now