ငါ့တောင်ကိုဘယ်သူရွေ့တာလဲ

chapter 17

Chapter 17
August 18, 2024
⛰️Chapter 17.

အသက်ခွန်အား။

ထိုသို့လုပ်ပြီးနောက် ယွင်ရုန်က မဲ့ပြုံးပြုံးလိုက်ကာ တစ်ဖက်လူ၏ကံဆိုးမှုကိုပျော်ရွှင်နေလေသည်။ကျူးမင်စစ်သူမအနားကဖြတ်သွားသောအခါ သူက ခေါင်မိုးထပ်တွင်အယူသည်းမှုအကြောင်းပြောပြခဲ့သည်များကို ပြန်တွေးမိသွား၏။သူမက မျက်ဖြူလှန်ကာ သူ့ကိုလှမ်းပြောလိုက်သည်။

“ဦးလေးရဲကြီး မနက်ဖြန်မနက်ငါးနာရီလောက်ကျရင် ဦးလေးသတင်းကောင်းတစ်ခုရလိမ့်မယ်”

ဝူစုန့်ယာ၏မှတ်ဉာဏ်အရ ရဲအရာရှိနှင့်တွေ့သောအခါ သူတို့ကိုဦးလေးရဲကြီးဟုခေါ်၏။ဒီလိုခေါ်လိုက်တာက မမှားပါဘူးနော်ဟုတ်တယ်မလား။သို့သော် သူမရှေ့တွင်ရပ်နေသောလူသားကို ထိုသို့ခေါ်လိုက်ရသည်က သူမအတွက်အနည်းငယ်အဆင့်အတန်းမရှိသလိုခံစားလိုက်ရသည်။

ကျူးမင်စစ်က ကြောင်အသွားကာ သူမကိုဘာသတင်းကောင်းလဲဟုမေးတော့မည့်အချိန်တွင် သူ့လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်ကလှမ်းခေါ်လာ၏။သူကရဲကားပေါ်သို့တက်လိုက်ကာ ယွင်ရုန်၏စကားကိုမိန်းမငယ်လေးတစ်ဦး၏ဟာသဟုသာတွေးလိုက်ပြီး ခေါင်းအနောက်ထဲသို့ပို့ထားလိုက်သည်။

ကျူးမင်စစ်ထွက်သွားပြီးနောက် အနားတွင်ဝိုင်းကာ စိတ်လှုပ်ရှားစွာစောင့်ကြည့်နေသည့်သူများက လူစုခွဲသွားကြသည်။ယွင်ရုန်ကလှည့်ကြည့်လိုက်သောအခါ ကလပ်ဆိုင်းဘုတ်၏ မီးအိမ်အောက်တွင် ရပ်‌နေသောလျိုဝေ့ကိုမြင်သွားသည်။သူက နှုတ်ခမ်းကိုမဲ့ကာရူးမိုက်မိုက်အမူအရာဖြင့် ခေါင်းထုတ်ပြီး အပြင်မှအခြေအနေကိုချောင်းကြည့်နေ၏။ထို့နောက်သူက ကလပ်နှင့်သိပ်မဝေးသောနေရာမှ လမ်းကြားထဲသို့ဝင်သွားသည်။

ယွင်ရုန်က မျက်လုံးကိုမှေးလိုက်ကာ သူ့နောက်လိုက်ပြီး အလည်အပတ်တစ်ခုလုပ်ပေးရမည်ဟုတွေးလိုက်မိသည်။ထို့နောက်တွင်မူ သူမကသူ့နောက်မလိုက်တော့ဘဲ ကျင်းဟုန်မိန်ကိုလုပ်လိုက်သလို တစ်ပုံစံတည်းလုပ်ရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။သူမလက်ချောင်းများကိုလျိုဝေ့ရှိရာဘက်သို့ လှုပ်ရှားလိုက်ကာ အစိမ်းရောင်အလင်းတစ်ခုက ဝှစ်ခနဲသူ့ကိုယ်ထဲသို့ဝင်သွားလေသည်။