Chapter 13
August 18, 2024
⛰️Chapter 13.
ခန္ဓာကိုယ်ကိုကုသခြင်း။
လုဟယ်နျန်က လက်ထဲမှအင်္ကျီကိုကြည့်ပြီးနောက် သူ့ရှေ့တွင်ရပ်နေသည့်ယွင်ရုန်ကိုပြန်ကြည့်လိုက်သည်။
သူ စိတ်တိုလာကာ သူ့မျက်လုံးများကနက်မှောင်လာ၏။ သူမသည် ယွမ်ယွမ်၏ကယ်တင်ရှင်ဖြစ်ရာ လုမိသားစု၏ကျေးဇူးရှင်ဟုလည်းယူဆ၍ရသည်ဟု ခံစားမိသည်။သူက မိန်းမငယ်လေးတစ်ယောက် လမ်းမှားရောက်သွားမှာကို ကြည့်မနေနိုင်ပေ။
သူကလက်ထဲမှအင်္ကျီကို တင်းတင်းဆုပ်ကာ နှုတ်ခမ်းကိုစေ့ပြီး အသံတိုးကာပြောလာ၏။
“နောင်ကျရင် ကလပ်လိုနေရာမျိုးတွေကိုမသွားနဲ့တော့နော် နားလည်လား”
သူကယွင်ရုန်ဝတ်ထားသည့် လက်ညှိုးထိုးကာ သဘာဝမကျသောအသံဖြင့်ဆက်ပြော၏။
“ပြီးတော့ ဒီလိုအဝတ်အစားတွေကိုလည်း မဝတ်နဲ့”
“ကျွန်မသိပါတယ် ဒါကအဲ့ဒီနေရာက အလုပ်ဝတ်စုံလေ အပြင်မှာဝတ်လို့မဖြစ်ဘူး”
ယွင်ရုန်က သူမရှေ့မှသူသည် စကားအရမ်းများသည်ဟု ခံစားမိသော်လည်း သူက သူမကိုယွမ်30,000ပေးမည့် ဘစ်ဘော့စ်ကြီးပင်ဖြစ်သည်။သူမ၏အပြုအမူကကောင်းနေဖို့လိုအပ်သဖြင့် သူမကချစ်စရာကောင်းစွာခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။
လုဟယ်နျန်၏နှလုံးသားက အနည်းငယ်သက်တောင့်သက်သာရှိသွားသည်။သူခေါင်းညိတ်တော့မည့်အချိန်တွင် ယွင်ရုန်ဆက်ပြောသည်ကိုကြားလိုက်ရ၏။
“ကျွန်မထင်တာတော့ ဒီအင်္ကျီကအတော်လေးချစ်ဖို့ကောင်းသလိုဘဲ၊ အိမ်မှာဝတ်ရတာမဆိုးပါဘူး”
နှစ်ထောင်ချီပြီး သက်ရှိများအတွက်စိုးရိမ်စရာမလိုတော့ဘဲ ခြိုးခြံချွေတာမှုကိုကျင့်ကြံခဲ့သည်မှာ ဉာဏ်အလင်းပွင့်ချင်သည့် ပန်းတိုင်ကြောင့်ဖြစ်သည်။မထင်မှတ်ထားစွာဖြင့် လူသားများက ဒီလိုကောင်းမွန်သောအရာကိုတီထွင်နိုင်ခဲ့လေသည်။တိရစ္ဆာန်တစ်ကောင်၏အသွင်အပြင်ကိုတုကာ ကိုယ်ပေါ်တွင်ဝတ်ဆင်နိုင်၏။ယွင်ရုန်တစ်ယောက် တန့်ချိုးတောင်ကိုပြန်ရပြီးပါက ဒီလိုအဝတ်အစားမျိုးစုံကိုဝတ်ကာ တောင်ပေါ်မှတိရစ္ဆာန်ငယ်လေးများနှင့်ကစားမည်ဟု တွေးလိုက်မိသည်။တွေးကြည့်လိုက်ရုံဖြင့်တင် အံ့ဩဖို့ကောင်းနေမှာဘဲ။
YOU ARE READING
ငါ့တောင်ကိုဘယ်သူရွေ့တာလဲ
Historical FictionTitle - Who move my moutain ⛰️ Description တောင်မိစ္ဆာလေးယွင်ရုန်သည် နှစ်ပေါင်းသုံးထောင်ကျော်အောင်အိပ်ပျော်နေခဲ့၏။သူမက လူများ၏ဆုတောင်းပူဇော်မှုဖြင့်သာ နိုးထလာနိုင်မှာဖြစ်သည်။ သို့သော် တစ်နေ့တွင် သူမက မြေတူးစက်ဟုခေါ်သည့် ထူးဆန်းသည့်စက်ကြီး၏ ရိုင်း...
