Chapter 7
August 18, 2024
⛰️Chapter 7
ယုံကြည်မှု၏စွမ်းအင်။
လီချွယ့်ဇီက လူအများ၏အလယ်၌ လဲနေကာ ပုခုံးတစ်ဖက်ကိုအုပ်ပြီး နာနာကျင်ကျင်အော်ဟစ်နေ၏။သူက ဘာဖြစ်သလဲသိချင်၍ အခုလေးတင်မှလူအုပ်ထဲဝင်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။သူအရှေ့ထိရောက်အောင်မသွားရသေးခင်မှာဘဲ အသီးလှီးဓားတစ်ချောင်းက မိုးပေါ်မှပြုတ်ကျလာကာ သူ့ပုခုံးကအေးစက်သွားလေသည်။ဓားက သူ့ပုခုံးထဲသို့နက်ရှိုင်းစွာစိုက်ဝင်သွားသည်။
“မြန်မြန်လေး 120 ကိုခေါ်ကြ”
（Tn; 120- China emergency call center like 911)
မြေကြီးပေါ်သို့ကျလာသော သူ၏သွေးများကိုပြန်မြင်လိုက်ရသောအခါ လီချွယ့်ဇီက အမှောင်ထုကြီးကိုခံစားမိသွားသည်*။
(Tn:*မေ့လဲသွားတာကိုပြောတာပါ)
သူသတိမမေ့ခင်တွင် ယွင်ရုန်ပြောခဲ့သည့်စကားများက သူ့စိတ်ထဲတွင်တစ်ဝဲလည်လည်ဖြစ်နေခဲ့သည်။
သူအလွန်အမင်းကိုနောင်တရမိသည်။ထိုမိန်းကလေး၏စကားများက အလွန်မှန်သည်ကို သူသိခဲ့ပါက မရိုးမသားစဉ်းစားရဲခဲ့မည်မဟုတ်ပေ။သူသေချာပေါက် သူမကိုစီနီယာတစ်ယောက်လိုအလုပ်အကျွေးပြုလိုက်မှာပင်။
“မမ မမကနတ်သမီးလားဟင်”
ယွင်ရုန်က ဝမ်ရိဖေးအဖမ်းခံရသည်ကိုကြည့်နေပြီးမှ သူမလက်ထဲတွင်ကလေးတစ်ယောက်ရှိနေသည်ကို သတိရသွား၏။သူမငုံ့ကြည့်လိုက်သောအခါ မျက်လုံးရွဲကြီးများဖြင့် သူမကိုမော့ကြည့်နေသည့်ကလေးမလေးကိုမြင်လိုက်ရသည်။
ယွင်ရုန်က ချက်ချင်းပင် ရေအိုင်လေးလိုအရည်ပျော်သွားသည်။မျှော်လင့်ထားသလိုပင် ဘယ်လိုသက်ရှိဘဲဖြစ်နေပါစေ ငယ်ရွယ်သည့်သူလေးများက ချစ်စရာအကောင်းဆုံးဖြစ်သည်။ထို့အပြင်ဤကလေးမလေးက ဉာဏ်ကောင်း၏။တန့်ချိုးတောင်တွင်သူမခြောက်လှန့်ခဲ့သည့် ယောက်ျားနှင့်ယှဉ်လျှင် ဒီကောင်မလေးက အမြင်ကောင်းရှိသည်။
ယွင်ရုန်က ကုယွမ်ယွမ်ကိုမြေကြီးပေါ်ချပေးကာ မထိန်းနိုင်ဘဲ သူမခေါင်းလေးကိုပုတ်ပေးလိုက်သည်။
YOU ARE READING
ငါ့တောင်ကိုဘယ်သူရွေ့တာလဲ
Historical FictionTitle - Who move my moutain ⛰️ Description တောင်မိစ္ဆာလေးယွင်ရုန်သည် နှစ်ပေါင်းသုံးထောင်ကျော်အောင်အိပ်ပျော်နေခဲ့၏။သူမက လူများ၏ဆုတောင်းပူဇော်မှုဖြင့်သာ နိုးထလာနိုင်မှာဖြစ်သည်။ သို့သော် တစ်နေ့တွင် သူမက မြေတူးစက်ဟုခေါ်သည့် ထူးဆန်းသည့်စက်ကြီး၏ ရိုင်း...
