Chapter 21
August 18, 2024
⛰️Chapter 21
100မီလီယမ်
“ဘာပိုးဟပ်လဲ ငါတို့ရုံးမှာဘယ်နေရာကပိုးဟပ်ရှိလို့လဲ”
ရဲအရာရှိက စကားလုံးတစ်ချို့ကိုရေရွတ်လာကာ သူ့မျက်လုံးများကမော်နီတာပေါ်မှမခွာသေးပေ။သူပြောနေချိန်တွင် မော်နီတာပေါ်ရှိ ကျင်းဟုန်မိန်က ရုတ်တရက်မတ်တပ်ရပ်လာပြီး နံရံဆီသို့ပြေးသွားသည်ကိုမြင်လိုက်ရ၏။ထို့နောက်သူမခေါင်းကိုနံရံနှင့် ပြင်းထန်စွာဆောင့်ချလိုက်လေသည်။
“ထတော့ မြန်မြန် မြန်မြန်ထစမ်းပါဟ အက်စီးဒန့်တစ်ခုဖြစ်နေပြီ အဲ့ဒီကျင်းဟုန်မိန်က စစ်ဆေးရေးခန်းထဲမှာသတ်သေဖို့လုပ်နေတယ်”
အိပ်ငိုက်နေသောရဲဘော်ကချက်ချင်းနိုးလာသည်။ မော်နီတာမှတစ်ဆင့် ရူးသွပ်နေသည့်ကျင်းဟုန်မိန်က နံရံကိုပြေးတိုက်နေသည်ကိုမြင်သောအခါ လန့်သွားပြီးမအိပ်ငိုက်နိုင်တော့ပေ။
“ချီးပဲ မြန်မြန်သွား မြန်မြန်သွားကြမယ် ဒီလိုသာဆက်လုပ်နေရင် တကယ် မတော်တဆဖြစ်တော့မှာ”
စစ်ဆေးရေးအခန်းထဲတွင် ကျင်းဟုန်မိန်၏မျက်နှာတစ်ခုလုံးက မျက်ရည်များ၊နှာရည်များဖြင့်ပြည့်နေလေသည်။သူမကနံရံကိုကြောက်လန့်တကြီးကြည့်ကာ နံရံနှင့်ဝေးအောင်အင်အားရှိသမျှရုန်းကန်နေ၏။သို့သော်တစ်ခုခုက သူမ၏ခြေလက်များကိုဆွဲထားသလိုပင် သူမကိုယ်ကသူမ၏အမိန့်ကိုနာမခံပေ။သူမ၏အနောက်တွင် ပုပ်သိုးနေသည့်သရဲမျက်နှာကရက်စက်သည့်ပုံစံကိုဖော်ပြနေပြီး ကျင်းဟုန်မိန်၏ခေါင်းကိုကိုင်ကာ နံရံနှင့်ဆွဲတိုက်ပြီး အံကြိတ်ကာပြောလာ၏။
“ကျင်းကျဲ နာလားဟင် နာလား မနာဘူးလား၊ ကျွန်မအဲ့ဒီအချိန်မှာခုန်ချခဲ့တုန်းက ဒီလောက်ထိနာခဲ့ရတာ”
“ငါ့ကိုလွှတ် ကယ်ကြပါဦး ကယ်ကြပါ”
ကျင်းဟုန်မိန်က ခေါင်းကွဲမတတ်ခေါင်းကိုက်သွားကာ ကြယ်များကိုတောင်မြင်နေပြီဖြစ်သည်။သူမက မအော်ပါကအသက်ပါသွားတော့မလို ကျယ်လောင်စွာအော်ဟစ်လာ၏။အဆုံးတွင် သူမသည်းမခံနိုင်လုနီးပါးဖြစ်လာသည့်အချိန်၌ အခန်းတံခါးကဘန်းခနဲပွင့်သွားကာ တာဝန်ကျအရာရှိနှစ်ဦးက အထဲပြေးဝင်လာခဲ့သည်။
YOU ARE READING
ငါ့တောင်ကိုဘယ်သူရွေ့တာလဲ
Historical FictionTitle - Who move my moutain ⛰️ Description တောင်မိစ္ဆာလေးယွင်ရုန်သည် နှစ်ပေါင်းသုံးထောင်ကျော်အောင်အိပ်ပျော်နေခဲ့၏။သူမက လူများ၏ဆုတောင်းပူဇော်မှုဖြင့်သာ နိုးထလာနိုင်မှာဖြစ်သည်။ သို့သော် တစ်နေ့တွင် သူမက မြေတူးစက်ဟုခေါ်သည့် ထူးဆန်းသည့်စက်ကြီး၏ ရိုင်း...
